Manila2 en de terugreis

Natuurlijk ben ik allang weer terug in KK, maar had tot nu toe nog niet zoveel zin om mn blog te updaten, dus bij deze! Heb me zeker nog wel vermaakt in Manila, alleen ben wel blij om weer thuis te zijn. Weer normale mensen en taxi-chauffeurs (hier hebben ze me nog niet een keer proberen af te zetten!) en mn 'eigen' bedje, hoewel ik het 2-persoons graag had willen meenemen!

Oja, ik vertelde dat mn hotel superschoon was, nou.. bijna dan! Heb namelijk een beetje last gehad van kakkerlakken en ik kan je vertellen dat ik ze niet echt heel erg fijn gezelschap vindt. Ik had er een in de badkamer, dus terwijl ik op de wc zat, vroeg ik me af wat die rare sprieten uit de muur waren. Dus toen ik ging kijken zag ik dat er een mega-kakkerlakkenlijf aanvast zat! YIKES! Dat was wel even schrikken! Ik heb geprobeert door er lang naar te kijken hem minder eng te vinden, maar dat mocht niet baten.. En zolang 'ie in de spleetmuur bleef zitten vond ik het nog tot daar aantoe. Alleen toen ik 's nachts naar het toilet moest kroop ie over de vloer en heb ik besloten maar een andere keer te gaan plassen..

Op dag 2 vond een mini-kakkerlak het leuk me in bed te komen verrassen en ook dat kon ik niet zo waarderen. Maar het was een 2-persoons dus die zal wel gedacht hebben! Nou toen die er eindelijk uitwas en ik weer rustig boekje ging lezen zag ik in mijn ooghoek ineens wat zwarts en groots over de muur racen. AHHH! Nog eeen!!! En precies naast mn bed, dus ik ben er maar uitgestapt toen het nog kon. De kakkerlak besloot over de grond verder te sjezen en ik heb m met een slipper en al 'SHOO SHOO' roepend de deur uit gekregen. Alleen vond ie het te gezellig en besloot weer terug te komen. Toen heb ik m'n maar geplet tussen het bureau en de stoel van het hotel. Na 4 keer wastie wel dood en plat en had ik weer rust, alleen niet meer zo de behoefte om te gaan slapen! De andere 2 liepen er nog steeds en als ik er al 3 had zouden er best nog wel 300 anderen kunnen zitten. Gelukkig heb ik het toch van me af kunnen zetten en gehoopt dat als ze dan toch op het bed moeten, niet over m'n hoofd zouden gaan lopen..

Heb niet veel spectaculairs gedaan verder hoor. Ben wezen shoppen en eten/drinken en naar Manila Zoo geweest, want dat was op loopafstand en een taxi-naaier hoef ik niet meer! Moest alleen wel door een lange straat vol met bedelaars en armen, die er echt heel erg armetierig eruit zagen. Kwam ook af en toe een drol tegen waarvan je donder kunt zeggen dat ie van mensen is geweest en het rook af en toe ook een beetje naar een publiek toilet. Maarja, goed als je geen huis hebt, heb je ook geen wc en zo te ruiken ook geen douche. Het was dus niet een prettig straatje om als 'dame' doorheen te sjokken, maar ze lieten me allemaal met rust. Was alleen niet van plan er 's nachts te gaan lopen..

Manila Zoo is echt verschrikkelijk,behalve asje dierlijk lijden een fijn dagje uit vindt. Een zielig alleen aapje in een kooitje met werkelijk niets erin, behalve een stukje fruit en een drinkbakje met ranzig water.. Een berg konijnen met nog viezer water en die zelf ook allemaal vies zijn (konijnen zijn schone dieren!) en zitten te puffen van de hitte.. Een enkele olifant in een ruimte zo groot als naja.. klein.. En foei irritante ijsjes-verkopers.. Nou dikke pret dus!

Toen ik weer naar huis moest, moest ik wel een taxi nemen en die heeft me ook weer staan naaien.. Daarna moest ik met de bus naar Angeles (wat blijkbaar the-place-to-be is voor zielige oude mannetjes die de prostituees in eigen land niet kunnen betalen) en vanaf daar met de jeepney naar het vliegveld. Had er ruim de tijd voor uitgetrokken en toen ik bij het vliegvel kwam mocht ik er niet in! SERIEUS! Ik moest buiten bij de aankomst'hal' wachten tot het half 4 was, want er was binnen in de airco beperkte zitplaats. Heb nog nooit van meer onzin gehoord dan dat en het bewijst maar weer dat die mensen daar werkelijk niet weten wat ze doen.. Dus na een uur in de de rij gaan staan om erin te kunnen (ze checken ieders paspoort en welke vlucht je hebt) dan door de baggage-check dan weer in een lange,langzame rij om in te checken, dan in de rij om een papier te halen van de douane, dan die invullen, dan 'goedkeuring krijgen' dan erachter komen dat ik meer dan 10 euro moet betalen om het land uit te mogen en betaling in andere valuta is niet mogelijk.. DUSSSS.. Weer naar buiten om te pinnen, automaat pakt pas niet, andere automaar ook niet -pling! briljant idee- creditacard proberen, doet het ook niet, andere automaat doet ie het wel (anders zat ik er nu vast nog) weer naar de paspoort controle, weer door baggage controle, betalen en naar de lounge.

Dus, mocht je ooit naar de Filipijnen gaan, heel veel tijd inplannen is geen overbodige luxe! Wel lullig is dat de helft van de vluchten vertraging oploopt (er is dan vast iemand een formuliertje kwijt die nog door de controle en de douane moeten blablabla..) Hier een hele tijd zitten wachten en me verbazen over de lelijke souvenirs en het gebrek aan leuke dingen doen.. Gelukkig had ik nog een boek en een sudokuboekje. He he eindelijk is het vliegruig klaar om te vertrekken. Inmiddels heb ik honger en bestel ik Nasi Briyani en dat is dan weer zo spicy dat mn hele keel dik en pijnlijk wordt, mn neus begint te lopen, mn mond, lippen en tong beginnen te branden. Heerlijk eten hoor!

Ben weer veilig geland en veilig met een ongelooflijk chagerijnige taxi-chauffeur naar huis gekomen, maar dat geeft niet. Het was omdat je door de slagbomen moet als je hier het terrein op wilt. En je moet de meest rechtse nemen als er in gaat en hij had eerst de middelste en toen de linkse en toen wastie heel boos dat de slagbomen niet opengingen en hij weer moest verplaatsen achteruit! Dus hij vloeken en tieren op de slagboom-mensen..

Eenmaal thuis lekker uitgepakt en gedoucht. Cecilia had me gevraagd om dried mangoes uit Cebu mee te nemen dus die was erg blij dat ik het niet vergeten was! En voor Chai San Miguel bier meegenomen, wat hij graag lust. Ik dacht dat dat uit Spanje kwam, maar blijkbaar uit de Filipijnen.. Toen heerlijk geslapen...

Manila

Ik ben in Manila! Na een korte, hobbelige vlucht veilig geland. In het vliegtuig zat ik naast een stel uit Los Angeles, ze waren wel Filipijns, maar woonden in de USA. Ze kwamen hier terug om wat familie en vrienden te bezoeken. We hebben wat gezellig gekletst en omdat ik vlakbij hen een hotel had boden ze me aan om met hen mee naar het hotel te gaan. Een vriend zou ze oppikken en dan zouden ze mij droppen.

Het was een heel gezoek naar mijn hotel, het was erg goed verstopt en onbekend voor iedereen. Toen ik er eindelijk was, bracht de man (sorry naam vergeten, we noemen hem vanaf nu Edgar) mij naar binnen. Daar bleken ze niets van mijn reservering te weten en hij maakte me duidelijk dat hij geen vertrouwen had in dit vage 'hol'. Ik zei dat het wel goed kwam, maar alsnog hun telefoonnummer gekregen, zodat ik anytime kon bellen als er iets was. Echt heel erg lief en dan vergeet ik zijn naam! Nadat ik mijn kamer gad gezien en ze alles in orde maakten belde Edna mij op (de vrouw) om te zeggen dat ik in hun hotel kon verblijven en dat ze de mijne echt niets vonden. Toen kreeg ik Edgar aan de telefoon en die beaamde hetzelfde, ik kon altijd bellen en ze zouden mij nog een keer bellen tegen de avond om te vragen hoe het ging, ze gaven me de tip om in mn kamer te blijven als ik het niet vertrouwde. Edgar beaamde dat hij het enigszins apart vond dat er zoveel dames zaten te niksen (stuk of 6) en dat hij er een slecht gevoel bij had. Dus een bordeelgevoel. Nou mijn eerste kamer afgewezen want alle panelen in het raam ontbraken allemaal.

Volgende kamer was iets beter in dat opzicht, maar echt vies, kaal en ik kreeg niet eens een handdoek of deken. Ik had geen airco en het zag er crappy uit. Toen maar ff gekeken naar de badkamer die ik moest delen. Nou dat was truly horror! De wc was geel van binnen en buiten en zag er ranzig uit, er was geen wc-bril (maar das normaal hier) en geen wc-papier. Er was geen wastafel met lopend water en er was een douchekop met daaronder grote tonnen water waar je je maar ff mee moet wassen ofzo, dus ik kon niet eens ff lekker douchen! Na ff in mn kamer te hebben gezeten op een razig aanvoelend kussen, heb ik maar bvesloten om erygens anders een kamer te zoeken, niet in dit hotel. Dus ik heb mn Lonely Planet erbij gepakt om wat redelijks te vinden en ben naar beneden gegaan om te zeggen dat ik uitcheck. Ze vroegen nog waarom en ik heb maar gezegd; 'Actually, I don't like it here' Ze boden me nog een andere kamer aan, maar dat zag ik ook niet zitten. Gelukkig kreeg ik mn geld terug en kwam er net een taxi aan om mensen te brengen. Arme hunnie. Het waren trouwens witte kerels met Aziatische dames aan de arm.

De taxi-chauffeur bracht me bijna naar mn bestemming p, vervolgens er zwaar omheen te rijden en aan iedereen te vragen waar het was. Ik had de kaart in mn hand, dus ik kon het hem zo vertellen en heb hem dus ook duidelijk gemaakt dat ik dit niet op prijs stelde. Hij reed me alle kanten uit om vervolgens alleen maar verder weg te rijden. Op een gegeven moment heb ik hem naar de juiste weg gestuurd om uit te stappen en toen ben ik verder gaan lopen. Wat een stomme zak was dat zeg! Denkt mij een beetje rond te laten rijden terwijl ik de kaart in handen heb en ik hem vertel dat het 2 straten naar links is! POEPHOOFD! Van zulke mensen wordt ik echt chagerijnig.. Nog steeds trouwens, ze zijn hier niet te vertrouwen, maar dat ze zo doorzichtig zijn..

Goed ik heb zelf mn weg gevonden en kwam in een goed, wel wat duurder hotel. Ik verblijf nu in het Ermita Tourist Inn en heb een kingsize bed, airco, warme douche, uitzicht op straat en het is SCHOOOON! WAUW! Dus ik ben erg tevreden. Vanuit het hotel Edgar en Edna proberen te bellen, maar omdat het een mobiel nummer was kon ik ze niet bereiken. Meisje aan de receptie stelde voor ze een sms te sturen met haar telefoon, dus dat was heel aardig en dat hebben we maar gedaan. Het bleek ook dat ik vlakbij E&E's hotel zit, dus ben er nog langsgelopen om te kijken of ze er waren, maar dat was niet zo, dus heb ik een bericht achtergelaten voor ze en ze heel erg bedankt voor hun liefheid.. Meisje van de receptie had nog een heel verhaal over alle soorten van oplichting hier in de straat en dat ik niet te veel geld moet meenemen.. Ik weet het, ik ben gewaarschuwd door iedereen die ik spreek :) Maar wel heel erg lief, want ze kunnen me het ook niet vertellen.

Ik ga zo naar de overkant, want daar is mijn hotel. Ik ga nog een keertje heerlijk warm douchen en dan boekje lezen en slapen in mn grote bed. Ik lees trouwens een boek van Cecelia Ahern, ik weet niet of die bekend is in NL, maar het zijn hele leuke boeken (tip!) Laat snel weer wat horen en zondag weer online op mn eigen heilige compie die ik heel erg mis! Groetejs uit Manila en ik doe nix raars en er overkomt me ook nix raars, dat beloof ik!

Zijn de verjaardagskaarten al op de bus?

Ik verwacht er minstens 20!

Morgen naar Manila

Morgenochtend vertrek ik naar Manila, om zondag weer naar huis te gaan. Moet eerlijk zeggen dat het me allemaal wat te lang duurt. Vandaag was ik eigenlijk al klaar om weg te gaan, maar moet nog wachten tot morgen. Ik denk dat 10 dagen in mn uppie alleen weg me toch wat minder bevalt als verwacht..

Het is hier zeker wel leuk, maar niet super. Er valt niet heel erg veel te doen en het is warm en de mensen beginnen me een beetje te irriteren. Iedere kerel die me gedag wil zeggen en als mensen de kans krijgen gaan ze graag aan me vragen waar ik nou vandaan kom en wat ik hier alleen doe. Net als in Maleisie stalken de verkoopsters je ook als je gaat winkelen. Het is zelfs zo dat ze me elke keer willen vertellen wat ik aan het bekijken ben. Dat gaat zo: 'Trousers Miss, T-shirt Miss, Bracelet Miss' Terwijl ik dan toch nog net niet zo gigantisch dom ben dat ik dat niet begrijp.. Het is echt heel irritant en ik krijg dan wel een beetje de neiging van: 'JA DUH DAT WEET IK OOK WEL!' Het zorgt er in ieder geval wel voor dat ik niet te veel tijd verspil aan kijken naar dingetjes, want dit wordt echt steeds irritanter. Ze spreken me sowieso graag aan, terwijl locals dat niet worden. Ik probeer dus zo min mogelijk naar dingen te kijken want voor je het weet zit er weer zo'n mens achter je aan te huppelen. En ik heb het echt geprobeert, slalommen en rondjes lopen helpt niet, ze blijven achter je aankomen!

Aan de andere kant is het wel heel goedkoop allemaal. Dus dat scheelt dan wel weer. Kan hier een goede spijkerbroek kopen voor 10 euro en t-shirts gaan vaak al weg voor 5, terwijl ze toch van enig merk zijn en kwalitatief volgens mij ook wel aardig..

Gisteren ben ik een beetje uitgeweest. Had wat mensen ontmoet in een restaurant en met hen ben ik naar een barretje geweest met live muziek. Was wel heel gezellig.

What else is new? Ik zou het zo eigenlijk niet weten. Laat snel weer wat van me horen!

Iloilo

Ben nu in Iloilo en ik mis Cebu een beetje. Begon daar net mn weg te vinden en nu ben ik weer hier. Zoals de meesten weten raak ik altijd en overal de weg kwijt en kan ik nooit de plaatsen vinden die ik zoek. Nu heb ik dat hier ook weer, kan de grote winkelcentra vinden, maar dan houdt het ook op. Het is hier sowieso heel anders dan in Cebu en dat noem ik niet echt positief, maar misschien kom ik die kant nog tegen.

De mensen zijn minder vriendelijk (behalve bij de McDonalds..) en het is hier een beetje meer 'duister' er zijn minder bedelaars, maar toch heb ik het idee dat het hier wat minder pluis is ofzo.. Misschien zit ik in de verkeerde buurt? Op 100m afstand heb ik 2 winkelcentra's, waar ik wel ff kan rondkijken, maar stelt niet zoveel voor en shoppen kun je hier beter niet doen, het is allemaal ouderwets en licht ontvlambaar. Maar als ik daar in het donker naartoe loop hou ik altijd mn tas goed vast en hoop niet te struikelen over de bedelende mensen en de koopwaar van de niet-bedelaars. Maar ik zal eens beginnen bij het begin.

Ik had in Cebu een taxi besteld die niet op kwam dagen. Had ik al een beetje verwacht, maar goed, geen man overboord. Bij het hotel stond ik te kletsen met een man en die bood aan mij naar het vliegveld te brengen. Dat vond ik wel prima, we hebben een goede prijs afgesproken en hij zou me brengen. Was een aardige man! Op het vliegveld was ik natuurlijk erg vroeg en moest je al door de eerste check om uberhaupt in te kunnen checken (ze zijn hier erg streng). Dus dat maar gedaan en toen inchecken en maar wachten. Wat rondgelopen om te kijken wat voor wikeltjes er waren. Ik heb een personalized bag-ID laten maken (gewoon een plasticje met je naam en een plaatje om aan de koffer te hangen) Vond ik wel leuk! Was alleen bere-koud op het vliegveld, want ze zijn altijd dol op airco's. Dus toen ik eindelijk in het vliegtuig kon was ik heel erg blij.. in het vliegtuig zelf is het namelijk normale temperatuur!

Het opstijgen ging hobbelig, de vlucht was hobbelig en de landing eveneens hobbelig, dus dat zorgt er wel voor dat je veel vertrouwen hebt ik het vliegtuig en de piloten... Maar goed, ik leef nog. De vlucht duurde trouwens 30 minuten, weer een record gevestigd 'Iris kortste vlucht'. Bagage was er binnen een paar minuten en toen kon ik uitchecken en naar de taxi. Meteen werd ik overvallen door de hitte, het is hier een stuk warmer dan in Cebu en KK. Volgens het nieuws was het gisteren 37/38 graden.. De taxi-chauffeur was ook heel erg aardig en vertelde me vanalles over zn werk en dat hij een dochter had van mijn leeftijd en dat zijn favoriete hobby slapen was..

Bij het hotel aangekomen, ingechekt en naar mn kamer. Ik vond het heel erg tegenvallen. Was een stuk goedkoper dan de vorige, maar was dan ook veel minder! Het stinkt, het is niet echt schoon, heb geen wc-bril, geen warm water, mn raam kan niet open en er ligt een oude handdoek in de kast van iemand anders.. Maar heb wel een bed en een tv, airco en eigen badkamer..

Eigenlijk heb ik niet zo heel erg veel te melden over Iloilo.. Ik kijk wel wat ik verder ga doen, want dat weet ik nog niet. Lekker relaxen denk ik! (jaajaa ik ben voorzichtig en ga niet met enge mensen mee en eet geen raar eten)

Cebu

Ik ben er.. in Cebu! De dag voor ik wegging heb ik een taxi me op laten halen van thuis. Dan maar hopen dat ie op komt dagen, maja je moet een beetje vertrouwen hebben en anders mocht ik Chai altijd bellen, die verzekerde nu een goede auto te hebben! Iets voor 11 het huis uit en mn taxi-chauffeur stond er al! Dus mooi op tijd! Hij had trouwens 12 kinderen, de oudste 27 en de jongste 4, je moet er van houden he!

Mn vlucht was vertraagd helaas, dus duurde wat langer voor ik er was.Ook hadden we last van lichte turbulentie, maar er was wel een 'gratis' lunch aan boord, welke redelijk goed smaakte. Naast me zat een baby en achter me een dik vervelend verwend pokke-kind! Hij heeft de hele vlucht zitten trappelen en duwen en bleren en die was al 10. De baby was 6 maand en heeft zich stukken beter gedragen, ze was erg lief. Heb de moeder van de verwende een paar keer aangekeken en geblieft of dat daar kon ophouden met schoppen, maar mama had geen overwicht, (het kind wel overgewich) dus pas toen kind met een ander ging ruilen van plaats had ik geen last meer.

Eenmaal in Cebu, heel lang wachten op de paspoortcontrole (om vervolgens een stempel te krijgen waarop je niet eens kan zien dat er philippines staat) en dan naar de bagagecontrole, die gelukkig niet modern is. Ze kijken met een magneet ofzo of er iets inzit en verder heb je de kans dat je hele tas op zn kop gaat. Waarom zou je ook een scaner gebruiken?

Toen ik buiten in de chaos belandde stond er ineens iemand met een naambordje met mijn naam! Had ik niet verwacht, maar ik ga lekker mee met de meneer, om vervolgens bij een ander hotel aan te komen dan ik had geboekt. Ik had namelijk een mail gestuurd met daarin mijn gegevens om te vragen of er een kamer vrij was. Blijkbaar was dat zo. Maar hotel is prima goed, juiste plaats en een restaurant op het dakterras. PRIMA!

Eerste dag lekker rustig aangedaan om compleet de weg kwijt te rake, maar dan toch weer op de juiste plek aan te komen. Heb een beete rondgekeken en verder niet zoveel. Eerlijk gezegd ben ik al het meeste vergeten. Naja iig lekkere verse mango in het hotel.. Het is hier trouwens allemaal goedkoop, een taxi kost 1 a 2 euro..

Vandaag heb ik een soort tourtje gedaan. Eerst naar een oud fort,w as niet zoveel aan, daarna naar de basilica nogwatta/ Was mooie grote kerk en daarna naar de markt. Die was verschrikkelijk. Allemaal armoe en troep, stinkende vis, oude kleding, heel veel rotan-achtige dingen en heel veel drukte. En oppassen voor zakkenrollers, die zijn hier altijd actief (k heb alles nog)Daarna door naar een groot winkelcentrum om te ontbijten (pizza) en te lunchen (taartje en mokka-smoothie achtig iets) en daarna terug naar hotel om te douchen. Daarna naar de massage-salon gegaan, waar ik voor 10 euro 3 uur lang gemasseert ben (ful-body, footmassage en facial cleansing). Daarna doorgegaan naar het health restaurant, waar ik heerlijke spinazie-yoghurt salade met tomaatjes, Filipijnse soep en verse jus heb genuttigd. Nu zit ik hier en heb ik nog maar 15 minuten de tijd om wat te typen.

Wat ik morgen ga doen weet ik nog niet, ik denk naar de Taoistiche tempel en de uitkijk 'Tops' in het rijke gedeelte van de stad.

Oja, je wordt hier echt gek van de bedelaars. Als je in de taxi zit gaan ze tegen het raam leunen en als je nee knikt gaan ze zielig kijken. Maar dat doet me nix zolang het geen miauw of woef zegt. Naja das niet waar, vind het heel erg zielig dat je als 6-jarige al fulltime bedelkind bent. Ze zijn trouwens ook erg vies en slapen waarschijnlijk in het park, zoals ik er hier wel meer zie doen.

Daarnaast heb je de mannen, die me allemaal gedag schijnen te willen zeggen. Maar het klikt veel vriendelijker dan de Maleisiers. Als iemand hier de wenkbrauwen omhoog houdt, betekent het niet een foute versier-move, maar hoi. Goed om te weten, want ik hou niet van die irritante kerels. Meestal zeggen ze hier trouwens 'Hello, miss!' Wat sowieso erg lief klinkt. Ook in het hotel en alle winkels en restaurants wordt ik miss of madam genoemd. Deuren worden opengehouden en er wordt vriendelijk gelache. Of het gemeend is, is moeilijk te zeggen, in Cambodja zei ik daar nee op, maar hier klinkt het in ieder geval oprecht.

Ik brei er een eind aan. ga zo lekker naar het hotel en boekje lezen (ook erg goedkoop, maar lees hier heel veel dus.. Mama mag wel wat boekjes mee terug nemen straks :)) smiley met onderkin, want ik word hier niet echt slank van al het lekkere eten..

Laat weer wat horen als ik in Iloilo zit. Telefoon is trouwens leeg, dus sms-baar ben ik pas weer 29 maart!

Morgenochtend is het zo ver!!

Ik kan echt niet wachten om naar de Filipijnen te gaan. Het lijkt me heel anders dan Maleisie, maar weet niet goed wat te verwachten. Ik heb wel enkele 'vooroordelen' en ideeen over het land, welke meestal niet zo positief zijn. Ik zie voor me:

Vuilnisbelten met lijmsnuivende hangjongeren genaamd Leo Apalias
Vieze straten
Geweldig mooie natuur
Witte stranden

Nou schijnt vooral Manila erg druk en vooral erg chaotisch te zijn, Cebu ook wel aardig, van Iloilo heb ik geen idee. Ik weet dat je ook de meest geweldige, rustige stranden en natuur kunt vinden in het land van de eilanden, maar ik was een beetje bang om in een afgelegen vaag gebiedje terecht te komen, waar ik zonder eigen vervoer eigenlijk niets kan doen.. Dus.. Hierboven lijkt het heel negatief, maar daarom moet ik er juist heen gaan, om te zien dat het eigenlijk wel heel leuk is. Want wat denken buitenlanders over Nederland? Als dat allemaal waar zou zijn, waren we allemaal heroine-verslaafde prosti's op klompen en een tulp in de ene en een joint in de andere hand, wonend in een molen. En moet toch zeggen, dat de meesten echt niet in een molen wonen hoor!

We zien het vanzelf, ik hoop tijdens mijn reisje nog ff in een internetcafe te kunnen bijbloggen, want anders ben ik het allemaal alweer vergeten voordat ik thuis ben (thuis=KK) Mocht er iemand mij een verjaardagskaart sturen, dan kun je beter alvast rond deze week beginnen en sturen naar het adres van C&C! (is maar een tip

Nou ik moet weer laat opblijven, wantm'n kerelkan niet zo goed zonder z'n meisje.. Ach..

Poring

Ik had geen plannen voor het weekend, omdat ik as donderdag naar de Filippijnen ga. Maar zaterdagavond waren Chai en Cecilia ineens spullen aan het pakken. Ik wist dat ze van plan waren om te vogelspotten, maar vroeg toch waar ze heen zouden gaan. Eerst naar de kerk en daarna naar Poring om daar te vogelen. Cecilia zei dat ik ook best mee kon, dan zouden ze me afzetten bij Poring Hot Springs, wat een bekende toeristische attractie is. Daar kun je zwemmen in bronwater. Ik had al begrepen dat dat niet echt de moeite waard was, omdat het weinig voorstelt, maar als we dan toch in de buurt zijn, kan ik wel ff kijken.

Ik had 1,5 uur om m'n spullen te pakken en dan zouden we diezelfde avond in de richting van Ranau vertrekken en dan bij Alven slapen, om 's ochtends naar de vogeltjes te kijken. Chai grapte dat we dan om half 6 moesten opstaan, maar dat zegt hij altijd dus ik ging er vanuit dat dat niet zo was. MIS! De wekker ging echt om half 6.. Dus snel aankleden en wegwezen! We reden een half uurtje door de bergen, met geweldige uitzichten, maar ik was nog wel errug slaperig!

Om half 7 waren we bij Poring, wat pas om 8 uur open zou gaan. Maar om 7 uur zou het restaurant opengaan, dus ik heb daarop gewacht om daar een ontbijtje te halen (pannenkoeken met honing) en daar dan een uurtje zitten om de grote wandeling door het gebied te doen. Er is een pad met wegwijzers, dus zelfs ik hoor dan niet te kunnen verdwalen. Dus om 8 uur ben ik gaan lopen. Er was een pad naar de bat cave en een waterval, die waren het meest verweg dus ik ben die richting maar opgegaan. Moest eerst allerlei glibberige paadjes omhoog, dus na 10 minuten zat ik al te puffen en te zweten.

Onderweg kwam ik langs de ‘canpy walkway' dus heb dat ook maar gedaan. Weer onwijs ver omhoog lopen om dan vervolgens bij van die plankjes met een net eromheen (zie foto's) aan te komen. Ik was heel vroeg, dus er was nog niemand. Ik vond het best eng, maar als je er toch bent.. Ik zette een voet op de plank en die veerde meteen een cm of 10 naar benden. Dus ik maar weer terug.. ‘Nou, vooruit, gewoon gaan, stel je niet aan!' Dus ik ben maar gaan lopen. Daar van het uizicht kunnen genieten, maar tijdens het lopen durfde ik niet naar beneden te kijken, want dat was toch wel erg diep. Het is niet iets voor iemand met hoogtevrees.. Er waren een stuk of 7 van die plankbruggetjes, waarvan een wel heel eng, want die moest een beetje om een bocht heen, waardoor je je nog maar aan een kant kon vasthouden en er dus heel veel ruimte overbleef. En toen was het klaar en kon ik weer de hele weg naar beneden glibberen..

Nu verder naar de waterval, toen ik hier aan kwam heb ik ff een korte pauze genomen. Er waren daar plankjes en ik had een handdoek mee, dus met dat ding onder m'n hoofd heb ik een kwartiertje gelegen. Met de waterval op de achtergrond en het geluid uit de jungle om me heen, had ik er zo kunnen slapen.. De waterval heet trouwens Kipnugit en ik denk dat alle Nederlanders daar wel ff over hebben gelachen. Vanaf de waterval kun je ook verder naar de bat cave, dan moest je de rivier oversteken (zonder brug). Dat zou me nog wel lukken, maar het pad naar de grot was heel erg stijl en het was nog steeds glad van de regen van de avond daarvoor. Ik vroeg een vrouw of zij wist of het toegankelijk was, zij had geen idee maar vroeg een Maleisier, die vertelde dat je toch al gauw 40 min onderweg zou zijn daarheen. Dus daar heb ik helaas maar vanaf gezien. Had me wel erg leuk geleken om te doen.

Dus toen ben ik maar teruggelopen, onderweg kwam ik een botanische tuin tegen, maar volgens mij hadden ze die een beetej vergeten bij te houden, na een korte wandeling erdoorheen, bleek er niet veel te zien te zijn, dus ging maar terug en kwam langs de vlindertuin. Dat leek me wel wat. Dus weer entree betalen en op zoek naar de vlinders.. In de tuin zaten er al een aantal op de bloemen en er was een soort expositieruimte met opgeprikte vlinders en wat informatie. ‘Vlinders komen voort uit rupsen...' Dat wist ik al dus ben meteen doorgegaan naar de vlinderprikkers. Zaten hele mooie bij en ook een bakje met insecten die ik gelukkig niet ben tegengekomen en een giga wandelende tak van bijna 30 cm. Toen doorgelopen naar het afgesloten gedeelte, wat leek op de Ark der Vlinders, want zo'n beetje alle vlinders waren in paartjes om elkaar heen aan het vliegen. Dat was echt een heel mooi gezicht en deed mij doen afvragen hoe die vlinders nou in hemelsnaam weten dat ze dezelfde soort zijn.. Ik kan me nog herinneren dat we naar de dierentuin in Emmen gingen, daar vond ik de vlindertuin altijd het minst leuk, omdat het er zo heet was. Nu zat ik in een vlindertuin in de openlucht, hier is het altijd zo heet.. Toen zat ik trouwens altijd te zoeken naar dode vlinders, om deze dan stiekem mee naar huis te nemen en te doen alsof de vlinder zojuist op mijn hand is gaan zitten. Hier heb ik daar maar vanaf gezien, ik was wederom de enigste, dus ik kon ook niet veel indruk maken op anderen met een dode vlinder in de hand!

Nu was het tijd voor lunch, dus weer naar het restaurant, maar eerst een private cabin gereserveerd bij de hot springs, ik was nu wel toe aan een lekker badje! Heb een broodje gegeten en lekkere ananassap. Toen het bijna tijd was om naar de springs te lopen, werd ik gebeld door Cecilia, het is tijd om te gaan! Dus helaas niet meer van het bad kunnen genieten.. Dus toen zijn we doorgereden naar Kinabalu Park, we zaten nog maar net op het terras toen ik een vogel in de boom naast ons zag vliegen. Dus ik riep ‘BIRD BIRD!' en meteen 2 kerels (Chai En Alven) in actie met de camera's, wel heel grappig om te zien. Dit herhaalde zich nog 2 keer, dus ik werd gepromoveerd tot spotter. Alven zei tegen mij: ‘I'll give you babies now!' Dus ik: ‘HUH!?!' Maar hij zei eigenlijk dat ik een fles Bailey's van hem zou krijgen (nummer 2 al, dus kom maar op!) Inmiddels vond ik het wel grappig, zodra je ‘BIRD!' roept staan er twee als gekken met de camera's rond te springen, alle gasten te storen tijdens hun lunch. Ik heb blijkbaar ook een paar hele zeldzame gezien, een hele mooie blauwe en een jonge rode vogel (mooi zijn ze zeker hier, weer wat anders dan mus en kraai). Omdat het de hele tijd regende is er besloten maar niet te veel rond te gaan lopen, dus we konden lekker blijven zitten daar. Ik had een salade besteld, die wel heel raar proefde, maar goed op een gegeven moment heeft Alven het maar opgegeten, die vond het blijkbaar wel lekker.

Toen het even droog was met Cecilia naar beneden gegaan om in de tuin vogels te zoeken, daar heb ik er eentje gespot die ze nog nooit eerder hadden gezien. Ik heb blijkbaar talent, heb alleen niet het geduld, dus helaas. We zijn ook wat verder gelopen, maar er waren nog maar weinig vogels, ze hadden geen zin meer. Dus Cecilia en ik hebben maar een beetje zitten kletsen en op een muurtje gezeten. Toen het tijd was om naar huis te gaan (wij al in de auto) wou Chai nog een half uurtje, om te spotten. Cecilia vond het prima, maar dan hadden wij een super diner verdiend voor het wachten (daar was ik het helemaal mee eens). Dus dat werd ons beloofd.

We kwamen aan bij een plek met allemaal bakken vol kreeft, garnalen, krab en gigantische vissen. Dit was het type restaurant waar je je eigen visjes mocht kiezen. Gelukkig hoefde ik dat niet te doen. C&C hebben gezegd wat ze wouden en toen is het voor ons klaargemaakt. Het restaurant was heel erg mooi gelegen. Het was een groot, houten platform met uitzicht op zee en mangrove bossen! En toen kwam het eten, giga-garnalen, schelpen en krab-in-korst. Dus ik heb heerlijk garnalen gegeten (thuis vond ik ze nooit zo lekker, maar hier vind ik ze super lekker!!) En toen moest ik toch echt een schelp proberen. Nou heb ik de laatste tijd genoeg raars gehad, maar schelpdier ziet er toch wel heel ranzig uit (en snotterig). Toch had ik er niet zoveel problemen mee en heb er eentje geprobeerd. Was best lekker! Dus heerlijk gegeten en toen richting huis. Was nog een behoorlijke rit en ik was heel moe, dus heb een beetje geslapen. Met de wegen en rijstijl hier is dat ook heel knap. Eenmaal thuis gezellig met Kjell geskyped om om een uurtje of half 10 het bed in te gaan. Ik heb heerlijk geslapen, maar natuurlijk vandaag spierpijn in de kuiten! En in m'n armen als ik bepaalde bewegingen maak, heb geen idee wat ik daarmee heb gedaan tijdens het wandelen?

Oja, gedurende al deze tijd, dus ook tijdens het jungle trekken, had ik een witte broek aan (zo eentje in de categorie deze-neem-ik-niet-mee-terug-naar-huis-kledingstuk) Dus thuis was ik helemaal oranje van de modder!

Oja2, ik probeer echt een beetje korte verhalen te schrijven, maar daar ben ik niet zo goed in..

Miri

Na mijn heerlijke snack en drinken, heb ik een taxi opgezocht om mij naar de TreeTops Lodge te brengen. Ik had een vriendelijke, oude taxi-chauffeur die na een stuk gereden te hebben, zich bedacht dat het handig zou zijn om eerst te tanken, dus we moesten weer een heel stuk terug om dat te doen. Geeft niet, ik heb vakantie! Dus alle keren dat hij zich verontschuldigde waren echt niet nodig. Het was ongeveer een half uur rijden en ik zou de chauffeur helpen de weg te zoeken, want het was een tijdje geleden dat hij er voor het laatst was geweest. Eenmaal in de juiste richting moesten we een afslag hebben richting het dorp waar ik moest zijn. De weg werd steeds smaller en we reden steeds verder het dorp in, verder van de zee vandaan.

Uiteindelijk gevonden werd ik vriendelijk begroet door de medewerksters van de lodge. Ze hadden me niet verwacht (had wel gereserveerd) maar er was plek zat, er waren slechts 3 anderen. Ik kreeg een kamertje beneden, de enige die bestemd was voor een persoon, kosten zo'n 10 euro per nacht incl ontbijt. Ik zou boven op de veranda wachten tot m'n bedje opgemaakt was en de kamer klaar voor gebruik zou zijn. Boven kon ik thee of koffie pakken en genieten van het uitzicht, welke zeker de moeite waard was. Uitzicht op de bomen en dus in feite het bos, maar door de bomen zag je die niet natuurlijk! Ik werd al snel begroet door een grote, zwarte kat, die gezellig bij me op schoot kwam zitten, ik voelde me meteen thuis.

Mijn kamer is klein en donker, maar wat heb je nou nodig? Ik was niet van plan om het hele weekend in de kamer te gaan zitten. Het was donker omdat de lamp werkelijk niet meer licht gaf als een vuurvlieg, dus heb maar snel het bedlampje in het stopcontact gestopt, om te kunnen zien hoe het eruit zag. Kamer rook enigszins muf, maar ach, dat maakt ook niet uit. Heb een welverdiende douche genomen, met warm water, deze was trouwens wel buiten de kamer, maar hoefde niet te delen, want de andere gasten zaten in de longhouse beneden. Het zag er daar leuk uit, vriendelijk.

Na de douche heb ik maar een wandelingetje gemaakt, richting het bos. Omdat het al vrij laat was en het hier snel donker wordt ben ik niet al te ver gelopen, ik wil niet ineens in het donker naar huis lopen. Vond het heel erg mooi, perfect voor iemand als ik. Je kan gewoon lopen en rondkijken, zonder de kans te hebben met je voeten in een bloedzuiger te hangen, want je hebt gewoon paadjes. Je kan er natuurlijk wel vanaf wijken, maar zo avontuurlijk voelde ik me niet op m'n slippertjes. Inmiddels had ik al een heel aantal muggenbulten opgelopen, een nadeel van de locatie. Voordat ik wegging vroeg de dame van de lodge wat ik wou hebben voor diner en hoe laat het klaar moest staan, dus dat was ook geregeld.

Eenmaal terug even rustig aangedaan, een boekje lezen (die ik van de mama had gekregen) en me klaargemaakt voor het eten. Precies op het moment dat ik naar boven ging werd mijn eten op tafel gezet, vis met groentjes en rijst. Het smaakte heerlijk! Die nacht erg slecht in slaap kunnen vallen, ik had al een aantal dagen een raar ritme van laat opblijven en laat uit bed, dus echt moe was ik nog niet.

Volgende ochtend ontbeten, twee sneetjes brood met jam en een kop thee (voor 10 euro verwacht je toch niet een uitgebreid ontbijtbuffet?) En ik besloot dat ik vandaag naar het strand zou gaan. Het was een behoorlijk stuk lopen door de hitte, maar was een mooi uitzicht en ik kwam nog een eekhoorn tegen ook, niet voor lang toen hij mij zag was ie weg! Het strand had ik helemaal voor mij alleen, dus een mooi plekje gezocht en maar ff gaan liggen. Al gauw vond ik het tijd om te gaan zwemmen. Ineens hoor ik ook geluiden en er is een hele kudde Mirinezen aangekomen. Helaas, het strand moet vanaf nu gedeeld worden. Het water was trouwens heerlijk warm, niet ‘ff doorheen komen' nee, gewoon heerlijk warm, zonder het gevoel te hebben in een plas plas te zwemmen. Helaas was het water niet zo dusdanig helder om te gaan snorkelen, maar het was wel echt zand onder de voeten en dat is altijd iets om blij mee te zijn. Dus ik heb die middag heerlijk liggen zonnen en zwemmen. Terug in het hotel voelde ik me een beetje oververhit en na de douche zag ik toch een beetje rood. Een tijdje later bleek ik gigantisch verbrand.. Had het kunnen weten.. Ik heb dus tot de dag van vandaag rode huid en inmiddels hangen de vellen overal, dus mijn mooie bruine huidje is verandert in een vellenfeest, eigen schuld, dikke velbult.

Zondag ben ik naar de stad gegaan, kijken of dat de moeite waard was. Dus helemaal het pad naar benden volgen naar de busstop (15min). Maar ik had geluk, onderweg kwam ik een groep Schotten en Britten tegen die me vroegen of ik mee wou rijden naar de busstop, dat leek me een goed idee! Zij woonden allemaal op Borneo, de Schotten in Brunei en de anderen in Maleisie. Ze hadden ook alle vier in Miri gewoond. Allen werkten voor een oliemaatschappij en hadden inmiddels overal gewoond waar olie in de grond zit en verder. Ze waren trouwens allemaal wat ouder, ongeveer tussen de 50 en 65 en een gezellig stelletje kletskousen. Ze gingen toevallig ook naar de stad, dus ik kon helemaal meerijden de stad in. Ook wat informatie gekregen over waar de bus zou komen en hoe verder te lopen de stad in.

Eerlijk gezegd vond ik de stad maar niets. Druk, heet en allerlei stomme winkeltjes. Ik liep op de een of andere manier alleen maar in rondjes en toen ik voor de 4^e keer dezelfde winkel tegenkwam, maar besloten weer richting de bus te gaan. Daar was ook een winkelcentrumpje, waar ik natuurlijk wel eventjes wou rondkijken. Ook dit stelde niets voor. Dus ik ben naar de Sugar Bun gegaan, om te lunchen. Daar koop je trouwens geen suiker of broodjes, maar kip en rijstdingen. Ik heb maar een visje gegeten en wat patat om de deur naar de bus te pakken.

Ik had uit het hotel een lijstje met bustijden meegenomen, er zou een bus komen over 15 minuten. Maar geen idee vanaf welke halte deze zou vertrekken. Stond natuurlijk ook niets aangegeven en er was geen klantenservice. Een meneer zag mij rondkijken en vroeg welke bus ik moest hebben.

‘Nummer 13'

‘-Die is er nog niet blijkbaar, waar moet je heen?'

‘Ja, dat snap ik, waar stopt ‘ie? TreeTops Lodge''

‘-Helemaal aan de andere kant, maar ik kan je wel brengen. Voor 20 RM breng ik je wel'

Ja ammehoela, ik wist zeker dat de bus vanaf hier zou vertrekken, dus heb ‘m vriendelijk bedankt en ben maar weer gaan zoeken. Op een gegeven moment komt er een bus aan met nummer 13 erop, dus daar maar achteraan gelopen en toen kwam ik precies op de plek uit waar de man mij verteld had dat de bus niet zou stoppen. Dankjewel, meneer.. Maar ach blijf vriendelijk. Hij vertelde me de andere gasten ook naar de lodge te hebben gebracht, de 3 anderen die er zaten..

Maandag heb ik niet zoveel gedaan, lekker in de hangmat boekje lezen en wat sudoku's doen, mijn spulletjes gepakt en nog een keer met alle katjes geknuffelt. Er zaten 7 in total, muv een rode kater allemaal heel erg knuffelig, dus wanneer ik thuis was, altijd even de katjes opgezocht. Er was een mama-kat met 2 kittens, waarvan een rood en een wit-rood en vooral die laatste had ik erg graag in mijn eigen collectie teruggezien, wat een scheet! Maar helaas pindakaas.. past niet in een envelop. Er was ook een hoogzwangere poes, had eigenlijk gehoopt dat ze nog ff snel zou bevallen dit weekend, maar ook dat helaas.