Haalt ze het, of haalt ze het niet?

Vliegen en rennen, dat heb ik zeker gedaan vrijdag! Omdat ik om half 2 naar Miri zou vliegen, had Chai woensdag aangeboden mij vrijdag ff naar het vliegveld te brengen. Ik zou met de taxi gaan, maar dat is een heel gedoe hier, gezien ik in een woongedeelte zit en blijkbaar alleen toeristen met de taxi gaan. Er is hier geen standplaats in de buurt en mocht ik een taxi tegenkomen, dan is het toeval. Heel aardig van Chai dus (zal wel blij zijn dat ‘ie een weekend van me af is) om me naar het station te brengen.

Iets voor 12 belt ‘ie om te zeggen dat ‘ie er zo is. Ik was natuurlijk allang klaar en gepakt. Dus ben langzaam naar beneden gelopen. Ik sta te wachten en zie het rode wrak aanrijden (CHAI!). De auto rijdt een bochtje en ik hoor KRAAAK! Dat is vast niet goed.. Maar ik zie niets bijzonders (alle roest/deuken/gaten waren er al en de bumper incl kenteken en knipperlicht ligt al een tijdje bij de garage). Dus ik laad m'n spullen in en wacht tot Chai wegrijdt. Er gebeurt alleen niets, ik zie ‘m toch echt gas geven. Stiekem vraag ik me af of die wel in de goede versnelling staat. Chai begint te mopperen en een beetje raar te kijekn, hij laat mij zien dat er niets gebeurt als hij gas geeft. Ach.. ik ben niet zo snel in de stress, ga er vanuit dat de motorkap omhoog gaat en dat de auto het dan weer doet. Nee dus, het blijkt dat er iets bij een wiel is afgeknapt en niet meer beweegt, tenzij je er tegenaan trapt. Ik stel voor allen maar rechtdoor te gaan naar het vliegveld, maar daar trapt ‘ie niet in. Oké, we hebben dus echt PANNE! Chai lacht en begint wat rond te bellen, geen idee met wie en wat, maar ik weet dat ik toch zo straks wel in het vliegtuig wil zitten. Het is inmiddels 12.15 uur.

‘Ik heb het geregeld, hoor! Er komt zo een auto ons ophalen en naar het vliegveld vliegen, maak je heen zorgen.' Stressbestendig als ik ben, ben ik nog steeds niet bezorgd, wel al compleet bezweet, het is loeiheet! Chai gaat rustig verder met overal heen bellen, wil wat gegevens van mijn vlucht hebben, zegt me in te checken en komt er dan achter dat ik met Air Asia vlieg en dus niet met Malaysia Airlines, wat betekent dat je niet via de telefoon kunt inchecken. OEpS! Het is 12.30 uur geworden, wat betekent dat ik nog 15 minuten heb om in te checken en het is 20 minuten rijden, dus stress heb ik niet meer, ik weet dat het toch niet lukt.

Maar Chai heeft goed nieuws, een vriend op het vliegveld is ff gaan vragen en ik mag wat later inchecken, namelijk 13.10 uur uiterlijk. Dat moet lukken. Alsnog ga ik boven proberen via internet in te checken, want als dat lukt scheelt dat alweer een hele hoop. Kom ik boven, kan ik werkelijk waar de aan-knop van de computer niet vinden. Chai heeft een Apple met een gigantisch scherm, maar de computer zelf kan ik absoluut niet vinden! ZO stom ben ik toch niet? Ik ga maar op de knieen onder de computertafel hangen in de hoop iets te vinden. Niets! Toch maar, met schaamte, Chai bellen om te zeggen dat ik de aan-knop niet kan vinden. Linksonderin.. Ja van wat? Het huis, het scherm? Er staat wel een vaag kastje links op de vloer, dus ik ga maar drukken en de computer gaat aan! Jee! Eenmaal aan (het is een Apple) begrijp ik de ballen niet van het hele apparaat, maar nog een keer bellen om te zeggen dat ik te stom ben om Internet op te starten is mijn eer te na. Dus ik ga maar wat priegelen en uiteindelijk blijkt er een balk onderin te staan die verdwijnt als je er niet met die muis op zit.. Sjongejonge, klote appel! Snel op internet en de site van Air Asia. Staat er ineens heel groot in beeld ONLINE INCHECKEN UITERLIJK 4 UUR VOOR VLUCHT! En het is nu.. 12.45, dus 45 minuten voor de vlucht.

Chai komt ook boven en net zo bezweet als ik! De auto die ons op komt halen is er nog niet en belt ons als hij er bijna is (de chauffeur dan he). Dus we kunnen ‘uitrusten' en ik doe maar snel een ander shirt aan, want de andere is inmiddels 2 tinten blauw, wat toch nie het originele design is.

Tijd om naar beneden te gaan, het is nu bijna 1 uur, nog een half uur te gaan en het is 20 minuten rijden, als ik m'n ticket heb,moet ik nog door de douane en als je pech hebt, willen die daar wel erg lang over doen. De auto is er en het is tijd om de chauffeur te leren vliegen! Blijkt de chauffeur Eean te zijn, die mij de vorige keer ook naar het vliegveld had gereden, toen ik voor stage-opdracht ging kijken hoe Chai zenuwpeest vlak voor de gasten aankomen op het vliegveld. Eean is een vriend van Chai en had mijn telefoonnummer de vorige keer gevraagd, waar ik niet zo goed onderuit kwam op het moment dat ik zei niet te weten wat mijn nummer was. ‘Dan bel je mij toch?' Juist, heb toch duidelijk verteld een vriend te hebben en 20 jaar oud te zijn, maar dat maakt niet uit... Dus toen hij mij een keer belde, mooi niet opgenomen en nu zit ‘ie weer in de auto, als mijn reddende engel dit keer. Ach geeft niet, ik ben blond dus ik ken mn telefoon niet zo goed.. Het is 13.17 op het moment dat we het vliegveld aanstormen.

Hop de auto uit, had gelukkig alleen handbagage, ticket ophalen ‘THANKS THANKS!!' naar iedereen die ervoor gezorgd heeft dat de balie nog open is. Hop, naar de douane, zit er een langzame kerel voor me niet normaal, ziet er ook een beetje louche uit en dat ziet de douane-meneer ook. Oke ik mag door, vraagt en van die kerels: ‘Heb je het koud?' Nou weet ik niet of dat Maleise humor is, maar ik zweet en ben rood, bovendien hijg ik van het rennen en dan wil hij een gesprekje aangaan door me iets doms te vragen? Ik zeg nee, ik heb het warm, ik ben namelijk een beetje aan de late kant. Oke ik mag door, dus nu naar de ‘Imigresen' die je paspoort komt checken, stempel erin, en verder maar. Gelukkig is het hier geen Schiphol. Want door de controle sta je meteen in de vertrekhal, hoef je niet naar vage terminal 89b, maar gewoon hop, door 1 van de 2 deurtjes die naar de vliegtuigjes leiden. Ik zenwpezen heen en weer, heb nog 10 minuten en op het bord staat ‘last call' na mijn vlucht, maar ik zie nergens een bordje Miri, alleen 2 andere. Dus ik maar een AA-dametje vragen, zegt ze: ‘Je moet nog ff wachten hoor, we zijn nu eerst andere vluchten aan het inchecken en we roepen vanzelf om wanneer jouw vlucht komt!'

Kortom, na zoveel stress moet ik nog wachten ook nog, we vertrekken zo'n 10 minuten later richting Miri. Nou dan heb ik vast de stoel naast de stink-wc en tussen die 2 obesitassers in, want als je laat bent dan heb je een rotplek. Nee hoor, zat gewoon aan het raam! 50 minuten later zijn we in Miri, waar ik eerst bij de Starbucks een hazelnootchocolademelk en een apple danish haal. Oja, ik ben natuurlijk ook een stempel in mijn paspoort rijker! Want andere staat is een andere stempel, begint wel vol je worden hoor..!

Oja en voor deze ellende begon, belde er iemand beneden aan. Ik neem maar op en er begint iemand vaag te lullen, maar noemt ook mijn naam, dus het zal wel voor mij zijn! Iets van de post en ik zeg dat ik naar beneden kom. ‘nu?' ‘ja ik kom nu' ‘echt nu he' ‘ja ik kom nu' Dus ik hol naar beneden, is mijn pakje van mama er! Zit een boek en puzzelboek is, dat had ze al verklapt. Zegt die man: ‘ Mag ik je paspoort?' Potverdikkerdje, die ligt nog boven, dus ik weer naar boven ‘2 minutes huh?' roept de postkerel. Ik binnen 1 minuut boven en beneden (zweetvorming was toen al begonnen). Kom ik beneden ‘You follow me, okay?' Best, dus ik loop achter de man aan naar de entree, hij noteert mijn paspoort nummer en ik krijg mn pakketje. Dan begint het aloude gezwets van waar ik vandaan kom, wat ik hier doe, hoe lang etc etc.. Ach, moet er maar aan wennen, het wordt me minimaal 1 keer per dag gevraagd, Chai zei dat ik het op moest nemen en dan het bandje af moest spelen..

En als het dan jeukt..

..dan ga je snel een reisje boeken.. (of 2!) Dus op de agenda staat:

6-9 maart naar Miri, dat is een plaatsje in Sarawak. Daar verblijf ik in een lodge buiten de stad op korte afstand van het strand. En ik ga natuurlijk met het vliegtuig :)

19-29 maart naar de Filipijnen. Ik ga eerst naar Cebu (5 dagen) dan naar Iloilo (5 dagen) en vervolgens 3 daagjes naar Manila. Ik was eerst van plan om een week naar Manila te gaan, maar dat leek me niet een geweldig idee vanwege de vele waarschuwingen en recentelijke geberutenissen. Maar om dan de wereldstad helemaal aan mij voorbij te laten gaan.. Dat moet nou ook weer niet! En wat kan mij nou gebeuren als blanke jongedame alleen..

Dus.. ik denk dat ik me wel ga vermaken in maart! Tijd gaat toch best wel snel als je het zo bekijkt. Ik kan niet al mn centjes opmaken, want mama komt in april en dan moet ik haar ook al het leuks laten zien! En als Kjell dan ook nog eens komt in juni dan moet er nog wel iets nieuws zijn om te laten zien!

Mn werkzaamheden zijn tot een dieptepunt gedaald, ik 'werk' nog steeds vanaf huis, wat dus betekend dat ik uit kan slapen tot lunchtijd, dan lunch ga halen, danthuis ga lunchenmet een filmpje erbij, die ik natuurlijk uitkijk, om vervolgens mail te checken en mn (indien van toepassing) werk ga doen.

Ik heb besloten dat ik dit maar moet zien als een lange vakantie met af en toe wat dingetjes te doen en alle tijd om op andere vakanties te gaan.. Er zijn wel een aantal dingetjes die ik voor school nog moet doen.. maar dat heeft ook geen haast en het meeste moet ik leren in de praktijk van het toerisme-gebeuren en: vakantie= toerisme = leerzaam =heeel belangrijk. Ik denk dat een kantoorbaan toch niets voor mij is.. En een onvoldoende krijg je alleen als je alleen op het strand ligt en je baas boos maakt daarmee, mijn baas vind dit niet zo erg..

Oja, ik ben vanmiddag naar de film geweest! The Curious Case of Benjamin Button, de film is net zo lang als de naam doet verwachten, maar was zeker de moeite waard. Helaas heb ik wel te weinig geld terug gehad bij de kassa, dus het was een dure film.. En op het moment dat ik het rietje in mn Mirinda Orange stak liep de fluoriserende sinas alle kanten op.. en tijdens het drinken heeft t een paar keer gelekt, maar goed, zat niemand naast me dus ik heb er niemand mee gestoord. De enige andere twee in mijn rij met extra beenruimte waren geloof ik met heel andere dingen bezig dan de film, dus ook zij hebben er geen last van gehad. Wel een beetje raar trouwens om alleen naar de film te gaan, vind ik toch een beetje voor eenzamerds.. Ook altijd alleen uit eten..

Trouwens ik was vandaag weer naar de Pizza Hut (waar ze de deur voor je open houden en je met een glimlach begroeten met: 'Hello Misssss.. Can I take you to your seat?' Wat natuurlijk mag en dan bestel ik een regular pizza wat ze hier erg groot vinden, maar ik normaal. Voor mij zat een meisje alleen. Ze had2 koppen soep en 2 cola, een voor zichzelf en een voor de onzichtbare persoon voor haar. Ze was heel zenuwachtig, tikken met d'r benen en elke keer op d'r telefoon kijken. Ik dacht dat ze een date had die niet op kwam dagen.. Op een gegeven moment komen er 2 pizza's en nog een bijgerecht op tafel en ze werd nog nerveuzer. Ze eetniet van de pizza, dus ze verwacht blijkbaar nog steeds iemand.. Ineens komt er een meisje tegenover haar zitten in werkkleding! Aha, ze was toch niet op date met een vervelende kerel die d'r heeft laten bestellen voor 2 en vervolgens niet op komt dagen! Happy end voor het meisje!

Het kriebelt!

Voor volgend weekend heb ik een tripje gepland naar Miri, dat is in Sarawak (de andere Maleise provincie hier op Borneo) Ik verblijf in een lodge voor een fijn prijsje en het ziet er super uit op de foto. Heb toestemming gevraagd aan de baas en meteen geboekt! Alleen kwam ik er ook achter dat mijn visum op een bepaald punt verloopt en dat ik dus dan het land uit moet.. Ik dus snel rekenen, 18 maart al! Oh shit, dan moet ik dus snel een ander reisje boeken!

Maar natuurlijk heb ik me weer verrekend, iets waar ik altijd goed in ben, het is pas 17 april. Want ik zat te denken dat ik nog lang niet op de helft van mn verblijf hier was! Maar dus wel meteen reisjes zoeken en Chai lief vragen of ik dan weer een paar dagen vrij mocht. 'Prima, ga maar lekker!' Moooooii! Ik vertel dat ik wel graag naar Manila wil en Chai zegt: 'Dan moet je minimaal een week hoor, er is zoveel te zien..' Primaaaa! Ach, ik mag lekker boeken wat ik wil, als ik af en toe maar wat werk doe, geloof ik.. Erg zwaar, mn werkende leventje.. Al leer ik het natuurlijk nooit zo, maar ja wie zegt dat reizen niet en beroep kan zijn??

Ik wat info opzoeken en daar wordt Manila toch niet echt aangeraden voor lieve kleine meisjes als ik. Het schijnt zelfs dat ze nogal een hekel hebben aan Hollanders om politieke redenen op dit moment (wie wil weten mag het Googelen, geen zin om alles uit te leggen). Dus ik dacht, misschien een nachtje Manilla en dan naar een ander plekje in de Filipijnen, vliegen kost hier toch niet meer dan een treinkaartje naar Amsterdam (een treinkaartje naar Drachten is de dubbele prijs van een retourtje binnen de Filipijnen). Nou meteen gaan zoeken wat er wel veilig is daar, dat is ongeveer de helft van het land.

En nu heb ik begrepen dat er binnenkort weer direct gevlogen wordt van KK naar Bali en Bangkok! Nou kijk eens, ik weet wel wat ik met mn vrije tijd ga doen, ff weekje Bali en lang weekend Bangkok.. Of toch naar China? Een weekend Macau kan ook, of Jakarta, Brunei, Kuching, Cebu, Singapore...

Terug naar de kerkers van de martelmassages

Ik heb me er aan gewaagd, ik heb nog een massage gehaald! Waarom? Omdat ik de vorige keer giga knopen in mn schouders had en deze niet zomaar weggemasseert konden worden, dus er nog zaten toen ik klaar was. En het is wel de bedoeling dat het wat goeds doet, toch?

Deze keer dezelfde behandeling gevraagd (weer 30min, langer kan ik nog niet aan) en de behandeling was SURPRISE SURPRISE compleet anders! Nu kreeg ik een gezichtsbehandeling ipv uitgetrokken tenen en een gekraakte nek. Vond ik eigenlijk wel een goed idee! Alleen dat ze dan mn oogkassen masseert,, ach.. het deed geen pijn, juist niet! En deze dame wist daadwerkelijk wel het verschil tussen soft en torture, want toen ze vroeg wat ik wou zei ze: 'Oh!' En deed ze het wat zachter. Jippie!

Maar er worden weer spieren gemasseert waarvan ik het bestaan niet afwist (sinds wanneer heb ik spieren op mn onderrug, net boven de derriere?) Want daar zat ze me toch op te douwen en te doen, het doet nu nog pijn en ik geloof niet dat ik die spieren ooit gebruikt heb. Vorige dame deed dat ook al zo daar en toen moest ik echt op mn tanden bijten!

Als ik thuis kom, weet ik wat lijden is, dan ben ik een echte stoere kerel-meid! Haha!Of ik kom met een scheve rug thuis, want ze hebben te hard de verkeerde kant opgeduwd..!

Zeg mam, weet je al wanneer je hierheen komt? Dan zal ik een afspraak maken voor ons beide.. ;)

STAGEMEISJE en het NIEUWE KANTOOR

Gisteren zijn we eindelijk verhuisd van kantoor. Dus was een partijtje zweten geblazen en heel wat trappen op en neer. Maar we zijn er! Mooi, groot, nieuw kantoor en het belangrijkste.. het is nog schoon! Ik zit helemaal achterin kantoor en Chai in z'n glazen directeurskamertje. Verschil moet er wezen tenslotte! Beetje jammer dat er geen koude lucht uit de airco komt, er nog geen internet is en de wc verstopt is, maar daar wordt aan gewerkt. Het is hier tenminste niet zo heet als in het oude kantoor.

Helaas zitten hier ook niet zoveel winkeltjes en restaurantjes. Dit is echt een nieuw gedeelte, overal wordt nog gebouwd. Geen postkantoor, supermarkt of kledingwinkels meer.. Helaas pindakaas. Volgende probleem is nu wel dat ik niet hierheen kan lopen, dan ben ik zeker een uur onderweg. Chai had het idee om me een fiets te geven dan, maar dat weet ik nog niet. Ben wel van plan om in een deel naar huis te komen en als het even kan, ook nog levend. Dus ik heb gezegd dat ik eerst de route een paar keer mee wil rijden en dan kijken of het een beetje goed te doen is.. Het zou namelijk wel betekenen dat ik niet tot in de avond hoef te blijven hier en Chai niet van hot naar her hoeft te rijden om iedereen op de juiste plek te krijgen.. We zien wel..

Ben nu alweer thuis (het is half 1) want er is geen internet, er is niets te doen en Iris heeft dan geen zin om op kantoor te zitten. Ik heb Chai gevraagd of er ook maar iets is wat ik kan doen, dat is er niet, dus ik ben thuis. Chai heeft ook internet nodig om z'n dagelijkse werkzaamheden te doen, dus die ging sowieso al naar huis. Ach ja, we hebben afgesproken dat ik voorlopig maar thuis blijf en hier m'n ‘werk' doe. Hopelijk kan ik wat uitslapen nu!

SNORKELMEISJE en het VERLATEN STRANDJE

Een vriend van Chai is manager van een beach lodge, wat betekent dat je er af en toe eens gratis naartoe kan. En dat hebben wij zaterdag gedaan! De lodge zelf was simpel, een ruime kamer met 2 bedden, een kledingkast en airco, met buiten de gedeelde douche/wc. Laatste was overigens niet spic en span, het wemelt van de (dode) insecten, welke hier vaak erg aan de maat zijn.. Daarnaast is er een eetzaal, waar je kunt eten (ontbijt/lunch/diner). Al met al had het veel weg van een jeugdherberg, alleen dat niet iets mooier. Oja, en het uitzicht.. Een verlaten strandje met een blauwe zee en aan de overkant een heuvel met tropische bomen.. Heel erg mooi! Dus ik heb meteen een optie gedaan op een verblijf van een maand, maar dat mocht niet..

Na een ‘bumpy ride’ door kleine dorpjes en bossen/jungle waren we er en ik deel een kamer met Olive, een vriendin van Cecilia, die in de verste verte geen gelijkenis is van Popeye’s vriendin. En natuurlijk, iedereen komt naar het strand om te.. vogelspotten, natuurlijk! Hoe kon ik denken dat je dan gaat zwemmen/snorkelen/zonnebaden..? Dus ik was werkelijk de enige die meteen in bikini naar buiten kwam hollen, met een handdoek en m’n snorkel! Nou, dat vind ik niet erg, een verlaten strandje all for Iris! De rest was rond aan het huppelen in camouflagekleding en gewapend met giga camera’s (alsof ik daar bij wil horen!)

Hop, het water in! Maar omdat ik toch helemaal alleen was en geen idee had van de wezens die onder mij doorzwemmen en kruipen toch maar snel weer terug om de snorkel te pakken. Nou zoveel zwom er niet onder mij door, maar er waren wel veel holletjes met daarin een heremetietkreeft en een visje. Een stukje verder zag ik wat rotsjes en visjes en wat koraal. Niet heel spectaculair maar voor iemand uit Nederland is het al heel wat! Ook heb ik natuurlijk schelpjes gezocht, ik snap maar niet hoe het zit met die dingen, zodra ze opgedroogd zijn, zijn ze niet meer paars en roze maar bruin en vaal. ALTIJD!

’s Avonds lekker gegeten en wat ‘lokale’ drankjes gedronken, zoals wodka met hele stukken citroen inclusief schil, ipv een half partje die je op moet eten, jakkes! Of tequilla met Sprite net zo jakkes. De volgende ochtend ben ik lekker uit gaan slapen tot 9 uur (iedereen was al uren wakker), ontbeten en lekker zwemmen. Weer snorkelen, deze keer wat verder van het strand af en er was wat mooier koraal, was ook groter. Ook waren er visjes en een krabbetje. Alleen voelde ik af en toe wat langs mn voeten glibberen, dat waren dan stukjes losdrijvend zeewier, maar het voelt jakkie!

Als je wat verder doorloopt op het strandje, kom je bij een stuk waar allerlei lianen hangen, het strand daar zit helemaal onder doorgegroeide bomen en is heel erg mooi, mits je door de rommel die daar ligt, heen kan kijken, want er ligt genoeg. Ook een giga koeienvlaai, waar de koe is weet ik dan weer niet. Nog een stukje verder heb je rotsjes, nouja, gewoon losse stenen. Daarover ben ik wat verder gaan lopen, op zoek naar de beste schelpjes en die heb ik gevonden hoor! Nou, een paar dan..!

Op een gegeven moment roept Olive me met de boodschap: ‘We gaan nu weg!’. Oeps! Dus ik snel douchen en spulletjes pakken, want ik dacht dat we pas het eind van de middag weg zouden. De rest was ondertussen aan het lunchen en ik alles snel doen. Chai roept dat we nu weg gaan en dat ik moet opschieten, maar was bijna klaar. Ik snel mn koffer bij de auto zetten en melden dat ik eindelijk klaar ben, is er een vogeltje gezien en moeten we wachten tot Chai klaar is met foto’s maken. Zo’n 15 minuten later vertrekken we.. Tsja, wat zal ik zeggen, het lag niet aan mij!! Eenmaal terug in KK regent ’t alsof de lucht gebroken is. Overal stromen water en heel erg diepe plassen. Toen we bij het appartement aankwamen, was de hele voorkant onder water. Dus we moesten door zo’n 30cm water om naar binnen te kunnen. Vond het een vies idee, want ik weet wat voor ranzigheid er overal ligt en nu rondzwemt! Dus snel er doorheen en schoenen/voeten wassen. Het heeft nog een hele tijd doorgeregend.

Mijn weekendje

Jaja, ik ben weer op het werk, dus tijd om m'n blog te updaten! Na het grote avontuur van het kleine vogeltje, niet zoveel bijzonders gedaan hoor. Ben trouwens ook gewoon blij dat ik me zoiets aantrek, de vogelliefhebbers hier haddenSpruitje waarschijnlijk gewoon uit het raam gezet, ik geef m zelfs een naam!Misschien vinden ze dat hier een beetje raar en (sommige of veel) mensen in Nederland ook, maar ik ben blij dat ik zo ben! PUH!

Dit weekend waren C&C weg, naar de bruiloft van een vriend in Sandakan. Dus ik had het rijk voor mij alleen, daar was ik ook wel een beetje aan toe hoor. Was van plan om een hotel te boeken, zodat ik en ook zijff wat privacy hebben, maar dat hoefde dus niet.

Vrijdag op tijd uit het werk naar huis gegaan. Chai was al in Sandakan, die was vroeg in de ochtend vertrokken. Cecilia moest vrijdag tot laat werken, dus zij zou zaterdagochtend weggaan. Dus we hebben vrijdag samen pizza besteld van de Pizzahut, jammie! En verder niet zoveel gedaan.

Eerste missie: uitslapen! Dat leek me wel een goed idee! Dus zaterdag lekker luie dag, ben eerst maar naar de stad gegaan, ik wou zondag namelijk gaan snorkelen op vanaf een van de eilandjes hier voor de kust. En daarvoor heb je wel het een en ander nodig natuurlijk. Eerst in de stad maar ff ‘geluncht' bij de Secret Recipe, waar ze allerlei soorten kwarktaart verkopen. Ik had de citroen variant en het smaakte goed!

Ik op zoek naar een snorkel, kon er maar een vinden, deze was duur en zag er vrij professioneel uit, dus dat leek me wel prima. Daarnaast ook nog een badlaken nodig, heb maar 2 grote handdoeken gekocht, kan ik altijd gebruiken..! En een rugzak, gezien ik alleen schoudertasjes heb en een laptoptas. Daarnaast heb ik ook nog een kussen gekocht voor als ik op bed zit, want m'n hoofdkussen is wat te zacht daarvoor en twee kussenslopen , omdat ze per 2 verkocht worden.

Helemaal bepakt terug met het Mini Basje* gelukkig was het rustig en kon ik m'n grote tassen nog kwijt. Ondertussen had ik alweer last van m'n maag gekregen, dus was blij eenmaal thuis te zijn.. Lekker gedoucht en wat wasjes gedaan om vervolgens weer richting Beverly Hill Plaza (hier is kantoor ook, het is een bedrijfjesgebied met allerlei restaurantjes en winkeltjes) om wat te eten en vervolgens wou ik een massage halen. Heb miehoen gehad met seafood, zoals wel vaker, hoewel dan heb ik meestal mie.. En bestelde een ‘mineral water with ice' had namelijk best dorst en wat krijg ik? Chocolademelk met ijs! Chocolademelk heet hier Milo, dus ik snap waar de verwarring vandaan komt, maar zo onduidelijk spreek ik nou ook weer niet hoor..

Mini Bas* Het openbaar vervoer hier. Een klein busje met bankjes erin, die zo vol mogelijk word gepropt en pas vertrekt als de chauffeur vind dat er genoeg mensen inzitten. Rijdt niet op tijd, wel volgens een vaste route, kost ook geen drol RM 1,60 (0,35 euro) per rit.

Op naar de massage! Het is een groot gebouw en dat vind ik altijd wel fijn, je kan ook ergens in een steeg een massage halen, maar dat durf ik niet hihi. Ik was er al eerder geweest om te kijken wat ze hebben (allerlei enge dingen, zoals: vuur op je rug, ploppers op je rug die enorme rode plekken achterlaten voor lange tijd en waarvan ik het doel nog niet begrijp en wat vast pijnlijk is, enge gymnastiekoefeningen waarbij ze je helemaal in een dubbele nelson parkeren een massage (relaxing and soft) en voet reflexologie) Had toen met de eigenaar gesproken en gezegd dat ik wel terug zou komen.. Nou, mij leek de Chinese Shiatsu massage wel wat, die was namelijk relaxing and soft... zeiden ze.

Ik mee naar de massagekamer, kreeg wat water aangeboden en ik wachten op de masseuse, nou ze zag er lief uit, maar looks kunnen bedriegen! Dus ik ga liggen en ze begint met pijnlijke dingetjes zoals knijpen en heeeeel hard duwen, volgens mij ging ze zelfs op me zitten, ik voelde in ieder geval mn ogen uitpuilen en een gigantische druk op mn arme ruggetje.. Ik hoorde m'n ruggengraatje ook kraken, maar dat was de bedoeling blijkbaar. Nou ging de echte massage beginnen, ik ben behoorlijk stijf en heb nu nog last ervan, maar goed, dit was iets minder pijnlijk.. Hoewel een hele tijd lang dezelfde pijnlijke plek kneden is ook niet zo fijn, maar het voelde wel ok.

Ook mn nek, voeten, armen en handen en onderrug werden niet bespaard, mn vingers en tenen werden gekraakt, m'n nek gemarteld en ook m'n onderrug doet nu nog steeds pijn als ik erop druk (m'n nek en schouders ook trouwens) Sommige dingen heb ik wel als aangenaam ervaren.. Maar dat duurde naar mijn idee maar kort elke keer. En ja hoor, het slaan hoort er ook weer bij, al berucht van toen in Cambodja. Op een gegeven moment waren we klaar en mocht ik gaan zitten met m'n rug naar haar toe. Nou ze heeft me nog verder gekraakt, mij in bochten wringen waarvan ik niet wist dat ze bestonden en weer hoor ik de ruggengraat kraken, ook draaide ze ineens m'n nek half om, die ook behoorlijk kraakte en ik was blij dat ze niet te enthousiast was en me de nek echt om draaide! Ik had verteld waar ik vandaan kwam en toen de masseuse wegliep zei ze: You from Holland, me from Philippines! Vond ik toch wel heel lief overkomen..

Toen ik klaar was, ff rustig gaan zitten en een slokje water gedronken, ik kon niet normaal uit m'n ogen kijken door de druk die erop heeft gestaan ofzo, maar goed, tijd om te gaan! De eigenaar stond me al vrolijk zwaaiend op te wachten, vragend hoe het was etc. Uiteindelijk zo'n 8,36 euro mogen afrekenen voor een half uur (ik was eerst van plan langer te doen, ben ik blij) dus ik wordt in ieder geval niet arm van een martelsessie. Heb gezegd dat het heerlijk was.. Ach..

Ik ben maar naar huis gestrompeld en heb lekker rustig aan gedaan. 's Avonds Kjell nog ff online gehad, die was bij Lies en Bert, die ook nog ff kwamen skypen. Was uiteindelijk vrij laat voordat ik in bed lag weer. Ben nog steeds Harry Potter aan het lezen.

De volgende dag zou ik gaan snorkelen! Dus ik weer uitslapen en toen wou ik m'n spulletjes gaan pakken, maar had nog steeds last van die bekende maag en het leek me niet zo verstandig om dan te gaan zwemmen. Ik heb het dus maar aan mij voorbij laten gaan en heb nog een paar uurtjes geslapen en gelezen om vervolgens maar te gaan douchen en relaxen. Misschien volgend weekend dan maar..?

Tegen het eind van de middag kwamen C&C weer thuis, die vroegen of ik meeging naar 1Borneo, de grootste mall van oost-Maleisie (dat schijnt) om daar te gaan eten en shoppen. We gingen eten bij NewYork NewYork, waar ze allerlei westers eten verkopen. Ik had een heerlijke pasta! En Chai een rootbeer met vanille-ijs, wat er heel vies uitzag en ook raar proefde.. Daar ook nog ff rondgekeken en ik zag alweer allerlei leuke winkeltjes en dingentjes, dus dat wordt binnenkort wel weer een tripje daarheen. Ook zo fijn is dat de winkels hier niet om 6 uur (of 5) dichtgaan en gewoon open zijn op zondag. Dan kun je na je werk tenminste nog eens lekker shoppen!

Nou zal weer aan het werk!

Spruitje

We hebben een vogeltje in huis! Gisteren was ik dus de hele dag thuis omdat ik 'enige maagklachten' had, hoorde elke keer in de badkamer gepiep, dat leek op een vogeltje, maar dacht dat zal wel aan mij liggen. Hoorde het alleen in de badkamer (we hebben een gat in het plafond waar de watertank staat) dus ik maar mn zaklampje pakken en met deze in het gat schijnen, zie nix en het zal wel een piepende leiding zijn ofzo.. Vanmorgen zat ik op de wc en toen kwam er ineens een soort musje mij begroeten in de hoek van het gat! Dus toch gelijk! Ik schrok me een hoedje, dat wel!

Chai kwam ook net uit bed en ik helemaal enthousiast: 'Do you know we have a bird in the bathroom?!' 'Yeah, I know, I think it gets in somewhere and then flies out again.' Maar ik denk van niet, want hij zat er gisteren de hele dag en pas tegen 6 uur hield ie op met piepen en hele dag piepen lijkt me niet echt een fijne bezigheid. Chai ging douchen en had hele gesprekken met het vogeltje 'What are you looking at me huh?' Vogels spotten is zijn hobby, nou wordt ie teruggespot terwijl hij staat te douchen! Ik heb er geen moeite mee als er een dier staat te loeren, ben het wel gewend met onze draakjes, dieop schoot gaan zitten terwijl je op de wc zit (Toby).

Dus ik heb de was aan de kant gedaan, zodat het vogeltje via het raam van de badkamer naar buiten kan vliegen.. Heb om het makkelijk te maken maar wat brood bij het raam gelegd, zodat ie weet waar die heen moet vliegen. Ook een stukje brood in het gat gegooid, voor alstie honger heeft (alleen met mijn geweldige kunsten gooide ik het stukje brood bovenop het vogeltje, vond ie niet zo leuk..)

Toen ik vanmiddag thuis kwam, hoorde ik nog steeds gepiep. Ik ging douchen en zat de hele tijd naar het gat te kijken en met het vogeltje te praten. Opeens zie ik naast de deur in een hoekje iets bruins.. Eerst dacht ik dat het viezigheid in een hoekje was (vergeten schoon te maken) maar toen ik dichterbij kwam zag ik dat het een vogeltje was!! Hij bewoog niet en maakte geen geluid.. Zou die dood zijn? Dus ik heel voorzichtig met mn hand wat schoonmaakspulletjes aan de kant schuiven.. Ineens begint ie te bewegen! Ik snel douche uit en handdoek om me heen slaan, pak het vogeltje voorzichtig (hij heeft de hele hoek ondergescheten) en loop naar het balkon. Gezien ik niet zeker weet oftie kan vliegen heb ik m naar niet over de railing gegooid. Ik zette hem maar neer in de hoop dat ie snel weggaat.

Bewegen doet ie niet meer, vliegen ook niet. Hij zit er en kijkt me aan. Ja, zo kan ik hem niet laten zitten, dus voorzichtig pak ik hem weer op, hij piept een beetje maar pikt me niet, hij lijkt erg klein en ik denk dat t nog maar een jong is. Ik snel Chai bellen, maar die was druk en had als advies: zet maar op het balkon neer. Dus ik heb en beetje water gepakt in een klein dekseltje en naast het vogeltje in de plantenbak gezet. Nu zit ie ergens anders in een hoekje, nog steeds te piepen.. Ik vind het verschrikkelijk zielig, maar laat hem maar daar zitten, want hele tijd om het hoekje kijken is vast traumatisch voor zo'n kleine..

Ik voer m nu een beetje natgemaakt brood, hij heeft duidelijk honger en eet als een klein vogeltje, ik moet t dus boven zn hoofd houden en dan doet ie zn bekje open. Hij heet nu Spruitje en is heel lief. Ik heb de ‘dierenbescherming' gebeld, maar die hebben momenteel geen enkele opvang van dieren, omdat er geen geld voor is. De tip die ze me gaf was dat ik m maar terug moest stoppen waar hij vandaan kwam en hopen dat de moeder m op ging halen.

Nou alstie op het balkon blijft zitten, komt er geen mama, het is heel erg afgesloten. Dus ik heb de gok gewaagd en m op de brede railing voor het raam gezet en de gordijnen dicht, in de hoop dat mama komt. Ik zag al een soortgelijke vogel in de buurt, dus dat zou mama best kunnen zijn. Ik ben buiten gaan staan kijken hoe het gaat met Spruitje. Kort daarna zag ik ineens een vogel vanaf de railing wegvliegen! Kon die dan toch vliegen? Maar nee, Spruitje zit er nog, dit was MAMA!! Ik zie Spruitje een verdieping lager ‘vliegen' hij is niet neergestort, maar kan duidelijk niet goed vliegen.

Zn mama is dus duidelijk bezig met hem. Ik ben weer naar binnen en ga nu niet meer kijken. Want er zijn maar 2 opties, of hij vliegt zo met mama mee, (ergonwaarschijnlijk, want dat kan ie niet)of hij gaat alsnog dood, in elk geval kan ik hem niet meer pakken en ik kan hem ook niet zelf grootbrengen. Iedereen duim voor mn Spruitje!!

Update 1: Vanmorgen gekeken uit het raam om ik hem kon vinden, maar ik zag niets. De railing onder de onze is niet helemaal zichtbaar, dus het kan dat Spruit er nog zit, ik vond m in ieder geval niet terug op de grond, maar de kans is wel groot dat ie heeft proberen te vliegen en nu in de maag van een kat zit.. Maar dat weten we niet.. To be continued.

Update 2: We zullen het nooit weten, dus ik laat het erbij dat mama Spruit heeft leren vliegen en dat hij de coolste vogel van de buurt word. Hij is trouwens wel zo lief geweest om de hele hoek van de vensterbank van de buren onder te poepen, hij zal wel heel erg bang zijn geweest..