Op een gegeven moment is het tijd voor wat te drinken. Cecilia heeft een goed idee, namelijk pearl tea drinken, dat is iets lokaals en ze is er gek op. Nou prima, thee ken ik wel, niets engs of raars, zal wel zoiets zijn als sterrenmix thee bij ons. Je voelt ‘m vast al aankomen, dat had ik dus mis, zelfs thee hier is een belevenis voor een westerling zoals ik.

Ik krijg een bleke melkige substantie met onderin allemaal zwarte bolletjes. Je krijgt dan ook een superdik rietje (ik had bij die rietjes al moeten beseffen dat er iets niet klopt) waar precies de bolletjes inpassen. Dus ik maar voorzichtig proberen, hopen dat het geen oogballen zijn en dat het niet al te vies is, namelijk, ik had meteen een halve liter.

Eerst maar wat van de melkthee proberen, hm.. ja vergelijkbaar als bij ons, vrij sterke thee, met heel erg veel melk (babythee). Het grote moment, de (oog)balletjes proberen.. Ik zuig er voorzichtig een op, het is heel erg glibberig, ik bijt erin.. het is taai en glibberig, ik proef het.. het is taai, glibberig en.. ach, de smaak valt best mee..! Echt lekker vond ik het niet, maar vies ook absoluut niet!

Wat was het nou eigenlijk..? Kleine tapioca balletjes, van een plant dus. Volgens wikipedia:

Tapioca is een hoofdzakelijk smaakloos zetmeelrijk ingrediënt, gemaakt van bewerkte en gedroogde cassavewortel (maniokwortel) en wordt gebruikt bij het koken. Het wordt verwerkt in dunne vlokken, of meer gebruikelijk in kleine harde witte korrels of 'parels', die gedrenkt moeten worden voor gebruik.

Ach, weer een ervaring rijker, heb wel gemerkt dat ze hier graag hele sterke thee drinken met veel melk. En ze drinken bijna altijd warme drankjes bij de warme maaltijd tussen de middag. Dus ik elke keer maar cola of sap drinken, maar vaak hebben ze het laatste niet (vandaar dus de cola, want dat vind ik niet eens lekker). Ik lunch hier trouwens wel vaak tussen de 90 cent en 1 euro per maaltijd incl drinken, een blikje cola kost ongeveer 35 cent. Alleen lijkt t wel gewone prijs want 35 cent is RM 1,70 en zo dat is zo ongeveer ook de prijs voor een drankje in restaurant hier.

Pizza Hut is hier een vrij luxe onderneming, nog steeds wel plastic stoelen en geen tafelkleed, maar ze houden wel de deur voor je open en je krijgt een heuse menu-kaart, iets wat ik in de goedkope tentjes toch wel mis, gezien mijn Chinees/Maleis nog niet echt helemaal goed is. Bij Pizza Hut een lekkere pizza uitgezocht, welke maat.. hmm.. je hebt ultra-klein wat ze ‘individual' noemen, je hebt een iets grotere ‘regular' en ‘ultra-large' wat net iets groter is dan de pizza die ik meestal verorber. Dus dan maar ultra-large! Cecilia, die normaal voor mij besteld, omdat ik dus niet zo goed de talen spreek, besteld een ultra-large pizza.

Maar blijkt dus dat die ultra-large gedeeld word door ons alle 3! Zoals eigenlijk met al het eten hier gaat, je bestelt wat en iedereen stokt er wat af (dat doe je met stokjes) legt het op het bord en gooit er scherpe chili-achtige sausjes over (dat laatste doe ik dan weer niet,kan niet 100% integreren hoor). Maar na 2 stukjes pizza was ik al vol! Hier eet ik namelijk lang niet zoveel als thuis.. Uiteindelijk is niet eens de hele pizza opgegaan.. Denk trouwens dat ik op den duur ook wel meer ga eten, maar tot nu toe, kleine porties!