Ik ben er.. in Cebu! De dag voor ik wegging heb ik een taxi me op laten halen van thuis. Dan maar hopen dat ie op komt dagen, maja je moet een beetje vertrouwen hebben en anders mocht ik Chai altijd bellen, die verzekerde nu een goede auto te hebben! Iets voor 11 het huis uit en mn taxi-chauffeur stond er al! Dus mooi op tijd! Hij had trouwens 12 kinderen, de oudste 27 en de jongste 4, je moet er van houden he!

Mn vlucht was vertraagd helaas, dus duurde wat langer voor ik er was.Ook hadden we last van lichte turbulentie, maar er was wel een 'gratis' lunch aan boord, welke redelijk goed smaakte. Naast me zat een baby en achter me een dik vervelend verwend pokke-kind! Hij heeft de hele vlucht zitten trappelen en duwen en bleren en die was al 10. De baby was 6 maand en heeft zich stukken beter gedragen, ze was erg lief. Heb de moeder van de verwende een paar keer aangekeken en geblieft of dat daar kon ophouden met schoppen, maar mama had geen overwicht, (het kind wel overgewich) dus pas toen kind met een ander ging ruilen van plaats had ik geen last meer.

Eenmaal in Cebu, heel lang wachten op de paspoortcontrole (om vervolgens een stempel te krijgen waarop je niet eens kan zien dat er philippines staat) en dan naar de bagagecontrole, die gelukkig niet modern is. Ze kijken met een magneet ofzo of er iets inzit en verder heb je de kans dat je hele tas op zn kop gaat. Waarom zou je ook een scaner gebruiken?

Toen ik buiten in de chaos belandde stond er ineens iemand met een naambordje met mijn naam! Had ik niet verwacht, maar ik ga lekker mee met de meneer, om vervolgens bij een ander hotel aan te komen dan ik had geboekt. Ik had namelijk een mail gestuurd met daarin mijn gegevens om te vragen of er een kamer vrij was. Blijkbaar was dat zo. Maar hotel is prima goed, juiste plaats en een restaurant op het dakterras. PRIMA!

Eerste dag lekker rustig aangedaan om compleet de weg kwijt te rake, maar dan toch weer op de juiste plek aan te komen. Heb een beete rondgekeken en verder niet zoveel. Eerlijk gezegd ben ik al het meeste vergeten. Naja iig lekkere verse mango in het hotel.. Het is hier trouwens allemaal goedkoop, een taxi kost 1 a 2 euro..

Vandaag heb ik een soort tourtje gedaan. Eerst naar een oud fort,w as niet zoveel aan, daarna naar de basilica nogwatta/ Was mooie grote kerk en daarna naar de markt. Die was verschrikkelijk. Allemaal armoe en troep, stinkende vis, oude kleding, heel veel rotan-achtige dingen en heel veel drukte. En oppassen voor zakkenrollers, die zijn hier altijd actief (k heb alles nog)Daarna door naar een groot winkelcentrum om te ontbijten (pizza) en te lunchen (taartje en mokka-smoothie achtig iets) en daarna terug naar hotel om te douchen. Daarna naar de massage-salon gegaan, waar ik voor 10 euro 3 uur lang gemasseert ben (ful-body, footmassage en facial cleansing). Daarna doorgegaan naar het health restaurant, waar ik heerlijke spinazie-yoghurt salade met tomaatjes, Filipijnse soep en verse jus heb genuttigd. Nu zit ik hier en heb ik nog maar 15 minuten de tijd om wat te typen.

Wat ik morgen ga doen weet ik nog niet, ik denk naar de Taoistiche tempel en de uitkijk 'Tops' in het rijke gedeelte van de stad.

Oja, je wordt hier echt gek van de bedelaars. Als je in de taxi zit gaan ze tegen het raam leunen en als je nee knikt gaan ze zielig kijken. Maar dat doet me nix zolang het geen miauw of woef zegt. Naja das niet waar, vind het heel erg zielig dat je als 6-jarige al fulltime bedelkind bent. Ze zijn trouwens ook erg vies en slapen waarschijnlijk in het park, zoals ik er hier wel meer zie doen.

Daarnaast heb je de mannen, die me allemaal gedag schijnen te willen zeggen. Maar het klikt veel vriendelijker dan de Maleisiers. Als iemand hier de wenkbrauwen omhoog houdt, betekent het niet een foute versier-move, maar hoi. Goed om te weten, want ik hou niet van die irritante kerels. Meestal zeggen ze hier trouwens 'Hello, miss!' Wat sowieso erg lief klinkt. Ook in het hotel en alle winkels en restaurants wordt ik miss of madam genoemd. Deuren worden opengehouden en er wordt vriendelijk gelache. Of het gemeend is, is moeilijk te zeggen, in Cambodja zei ik daar nee op, maar hier klinkt het in ieder geval oprecht.

Ik brei er een eind aan. ga zo lekker naar het hotel en boekje lezen (ook erg goedkoop, maar lees hier heel veel dus.. Mama mag wel wat boekjes mee terug nemen straks :)) smiley met onderkin, want ik word hier niet echt slank van al het lekkere eten..

Laat weer wat horen als ik in Iloilo zit. Telefoon is trouwens leeg, dus sms-baar ben ik pas weer 29 maart!