Vandaag was het tijd voor mama om weer richting huis te vertrekken, de twee weken zijn voor ons allebei omgevlogen en ik heb het idee dat ze er nog maar een paar dagen is geweest. Op dit moment te wachten op het vliegtuig naar Amsterdam op Changi Singapore. Terwijl ik alweer lange tijd thuis zit zonder fan en het is dus bloedheet binnen. Maar ik zal bij het begin beginnen en hopelijk enigszins chronologisch het verhaal afmaken.

Om 11.15 zou mama aankomen op het vliegveld van KK. Ik was er natuurlijk al erg op tijd, zou er ook even ontbijten, maar dat was zo op, waardoor ik lang moest wachten. Dus maar een boek lezen, maar toen het vliegtuig eenmaal geland was, zat ik toch alleen maar te kijken of ze er al was, dus heb het boek maar opzij gezet en ben vooraan gaan staan. Toen ik hier kwam, was ik heel snel door de controle en had ik mijn bagage al snel, dus ik verwachte zo ongeveer hetzelfde van moeders.. Niet dus..

Mijn 'vaste' taximan had me afgezet en wou ons erg graag naar het hotel brengen,dus ik moest het maar bellen als we naar het hotel wouden en dan zou ik meteen betalen voor beide ritten. Dus toen we eenmaal weg wouden, heb ik Abdul (zo denk ik dat hij heet) gebeld en wel 25 minuten later stond ie er.. Hadden we er dus allang kunnen zijn.. Maar goed, hij bracht ons naar 't Best Western Kinabalu Daya Hotel, waar we de eerste 2 nachten zouden slapen. Een kamer zonder raam, maar met airco en ruime badkamer, dus ik vond het wel goed genoeg.

Mevrouw had geen last van een jetlag blijkbaar, want prima geslapen en fit als een hoentje in de ochtend, dus we zijn meteen maar wat rond gaan kijken in de stad en wat gewinkeld en wat gedronken en gegeten. Nog twee heerlijke taartjes besteld, welke vervolgens uit pure boter bleken te bestaan, dus die niet opgekregen allebei.

De volgende dag zo'n beetje hetzelfde programma, nog lekker rustig aandoen en we hebben natuurlijk meteen onszelf laten verwennen in een van de vele massagesalons in de stad. Dat was een beetje pijn en een boel genieten!

Op dag drie er weer heel vroeg uit, want om 7 uur ging het vliegtuig naar Sandakan al. Natuurlijk weet moedertje niet zo goed hoe een telefoonwekker werkt, dus we werden 10 minuten voor de taxi zou komen pas wakker in een schok. Het kan natuurlijk ook zijn dat we beide door de wekker heen zijn geslapen, maar we hebben alle andere keren maar de mijne gebruikt. We moesten wel vroeg zijn, omdat we naar de Gomatong Caves gingen in de ochtend. Dat zijn kalksteen grotten, die vooral bekend staan door de vogelnestjes die geoogst worden om vogelnestjessoep te maken. Het stinkt er als de pest, naar alle vogel- en vooral vleermuispoep en het wemelt van de kakkerlakken. Maar ach, er zal wel iets de moeite waard zijn aan deze grotten!

Nou eerlijk gezegd, de grot was vies en helemaal niet zo mooi, als grotten soms kunnen zijn. Maar het is wel interessant om te zien en tijdens het lopen naar de grot nog wel mooi wat wildlife gezien. Ook in de grotten was wat bijzonders, namelijk witte kakkerlakken. Even vies als die bruine, maar weer eens wat anders.

Daarna zijn we meteen doorgegaan naar Bilit. Vanaf daar kun je een rivercruise doen over de rivier Kinabatangan en de neusapen zien en met een beetje geluk nog wat andere dieren. Daar aangekomen kregen we lunch, welke matig was en de sleutel van ons onderkomen. Was een mooie 'hut' metdrie bedden en grote douche met aparte wc een fan en een airco. Tegen een uur of4 moesten we weer 'verzamelen' en zouden we beginnen met de rivercruise. Dus na lekker douchen en een middagdut in de boot gestapt en gingen we rond.

Heel snel ging de boot en mama vond dit niet echt een 'cruise' waar ze gelijk in had, maar als je wat wilt zien dat moet het wat sneller, niet alle dieren zitten op een plek. Dus wat hebben we gezien? Veel meer dan verwacht! Het begon al met een alfa-man orangutan en een wijfje, vervolgens de makaken (die vind je overal en zijn niet lief/heel agressief) proboscis monkeys (de neusaap) allerlei soorten en maten, het mannetje en zijn harem en de kleintjes.. heel schattig. En als klapper op de vuurpijl, een groep wilde olifanten! Ze waren al eerder gespot, maar het zijn geen dieren die rond blijven hangen, dus het was maar de vraag of we ze zouden zien. Dus we hadden nogmaals heel veel mazzel, want ze waren er nog. In een plantage naast de rivier. Wel apart om die beesten in het 'echt' te zien. Ze zijn hier wel heel klein, lijken allemaal wel baby-olifantjes!Ook de neusapen waren kleiner dan ik had verwacht, maar nog altijd erg onaantrekkelijk schattig! Dus we hebben erg genoten en zelf nog de rhino hornbills gezien, die vogels met die gekke snavels!

Na de tocht weer naar het onderkomen, waar we gingen douchen en vervolgens avondeten. Alleen was het heel slecht weer en daarom waren er allemaal enge beesten uit de boom gekropen om rond te gaan vliegen en op alle tafels en paadjes te gaan zitten. Dus we moesten door een regen aan enge beesten naar het restaurant en daar zaten ze dus ook allemaal binnen! Dus we hebben een beetje gegild en gepiept als kleine meisjes, maar dat was even nodig. Er stond ook een grote boom langs het pad waar het wel heel plaatselijk regende. Er kwamen allemaal druppels uit de lucht en rondom de boom was het helemaal nat. Er bleek geen waterleiding naar de boom te lopen en toen we de gids, Levi, tegenkwamen hebben we hem maar gevraagd wat er allemaal naar beneden kwam, het kan toch geen regen zijn? Volgens hem waren het die vieze insecten die zaten te plassen. Kun je nagaan hoeveel er in de boom zaten en dat wij dus al een paar keer op ons hoofd waren geplast...

De volgende ochtend was het alweer vroeg tijd om te vertrekken. Dus de wekker ging weer erg vroeg en we hebben een hele lange oncomfortabele rit gehad om naar de ferry naar Pulau Selingan (Turtle Island) te gaan. Toen we daar aankwamen moesten we op een andere groep wachten die ook naar Selingan zouden gaan en er was natuurlijk maar 1 boot.. Die andere groep was te laat dus we hebben meer dan een uur zitten wachten, gelukkig wel in de airco bus. Daar afscheid genomen van Levi en de nieuwe guide was Maria. Met de boot naar het eiland duurde zo'n 45 minuten. Eenmaal aangekomen hebben we de sleutel gekregen van ons nieuwe stulpje en uitleg gekregen over snorkelverhuur en het programma voor de avond.

In het huisje ben ik meteen in mijn bikini gestapt en richting het strand gegaan, moeders moest natuurlijk eerst douchen voor ze de zee inging, anders zou ze de vissen afschrikken. Nou en er waren vissen hoor! Supermooie regenboogvissen en allerlei zee-vegetatie. Alleen was de stroming heel erg sterk, waardoor je na een hele tijd rondzemmen weer precies uitkwam waar je was begonnen. Op het strand kon je ook nog de sporen van de schildpadden zien, die eieren hadden gelegd op vorige avonden. En dat was precies de reden waarom wij er waren!

Na het avondeten (wat lekker was!) was het tijd om te verzamelen en te wachten op de ranger met het goede nieuws. Zodra het avond word komen er elke avond tientallen schildpadden op het eiland om eieren te leggen en de eerste van de avond wordt door alle toeristen aangestaard tijdens het leggen, zodat alle ander schildpadden ongestoord kunnen blijven. Al gauw was het tijd om in actie te komen, dichtbij was er een schildpad gevonden. Iedereen ernaartoe en toen hebben we het wonder van het eieren leggen kunnen aanschouwen. Voelt een beetje raar en niet echt eco-friendly, maar dat wisten we van te voren. Nadat de mama-schildpad klaar was, werden de eieren verzamelt en ging mama een leeg ‘nest' dichtgooien om vervolgens weer de zee in te kruipen.

Hierna worden alle toeristen weer snel van het strand gehaald, om naar de hatchery te gaan. Hier worden de eieren in de grond gestopt om ervoor te zorgen dat de nesten niet leeggeroofd worden. Van de hatchery gingen we weer naar het strand waar we een twintigtal schildpadden gingen vrijlaten in de zee. Nouja, we gingen kijken naar hoe een ranger een emmertje schildpad omkiept en een andere met een zaklamp de schildpadjes richting de zee te laten komen (ze komen af op het licht, hij seinde niet in morse dat de zee die kant op was he).

En natuurlijk, de volgende ochtend moesten we er weer vroeg uit, want we gingen naar Sepilok en moesten om 14.00 nogwat uur weer op het vliegtuig naar KK zitten. Dus een vroeg ontbijt, weer een boottocht en een rit in de bus later waren we in Sepilok. Precies op tijd voor het voeren. Sepilok is waar orang utans worden opgevangen die op de een of andere manier zorg nodig hebben en dan geleerd wordt hoe ze in het wild moeten overleven. Er zijn sommige utans die na vrijlating nooit meer terugkomen en er zijn zij, die nooit helemaal vertrekken. De opkomst voor het voeren was erg laag, slechts een. Dus helaas peanutbutter! Maar toen we terug wouden lopen, bleek er eentje naast het pad in de boom te zitten. Een jonge ietwat ontsnapte orang utan zat in de boom, zodat mensen toch alsnog goede foto's konden maken en in principe de orang utan kunnen aanraken. Maar dat laatste mag niet, ivm het overbrengen van ziektes. Inmiddels waren er wat meer utans op het voederplatform, dus er was nog genoeg te zien. De ontsnapte utan is trouwens weer meegenomen door de verzorgers. Echt schattig om te zien hoe ze gedragen worden, het zijn echt net kleine kindertjes.

Voor we naar het voederplatform liepen hadden we nog een film-presentatie gehad en een intro van een meisje van een Engelse organisatie die de utans in Sepilok steunt. Dus ik heb natuurlijk, toen dit mogelijk bleek, een kleine orang utan geadopteerd! Het is een 2-jarig jongetje genaamd Ceria. Op het certificaat staat dat Kjell en ik de papa en mama zijn, maar iedereen weet natuurlijk dat het MIJNE is (net als de katten). MIJN MIJN MIJN!

Toen we alles hadden gezien in Sepilok, zijn mama en ik voor een ijsje gegaan. Maar eerst moest ik een bezoekje doen aan het toilet. Voor ik daar was kwam ik de gids tegen en ze vroeg wat wij gingen doen en wij vertelden dat we niet precies wisten van hoe en wat. Toen ik 4 minuten later uit het toilet kwam, zag ik de bus voor mijn neus vertrekken. Ik vond dit wel een beetje vreemd, maar dacht dat mama misschien de koffer uit de bus had gehaald en gezegd had dat we wel met een taxi zouden gaan. Maar zij bleek van niets te weten! En toen we gingen kijken of er nog een andere bus was, kwamen ze alweer terug om ons toch weer mee te nemen. Vanaf Sepilok zijn we meegereden met de bus van de groep die lunch zou hebben in een duur hotel. Wij hoorden daar niet bij, dus hebben zelf maar wat te eten besteld in het hotel. Vanaf het hotel naar het vliegveld,vanaf daar zijn we teruggevlogen naar KK en ingecheckt in Kinabalu Daya Hotel, waar we eerst ook hebben geslapen.

UPDATE: die leuke muziek was van Modern Talking