We hebben heerlijk rustig aangedaan de rest van de dag en zijn op tijd weer gaan slapen. Want de volgende ochtend was het WEER vroeg op! We zouden met de ferry naar Pulau Labuan, om vervolgens daar te lunchen en de ferry naar Brunei te nemen. Dit duurde allemaal alleen ietsiepietsie langer dan verwacht. We zijn dus de hele dag onderweg geweest. Gelukkig was ik heel erg moe, dus heb ik nog wel in de boot kunnen slapen. Voordat deze vertrok hebben we kunnen genieten van de meest walgelijke muziek, met de walgelijkste teksten en de walgelijkste uiterlijken. Helaas weet ik ff niet meer hoe de band heet, maar als ik het weet kom ik erop terug. Heb dus met volle teugen genoten van die uberwalgelijke muziek. De naam ligt op het puntje van mijn tong, maar komt er toch niet uit, jammer! De bootrit was behoorlijk ‘bumpy' dus op een gegeven moment werd ik wel een beetje misselijk en wat meer misselijk. Mama had hier op een bepaald punt ook wel last van, maar gelukkig hebben we beide geen rommel gemaakt. Na drie uur konden we aan land en hebben we een taxi gezocht om ons in het winkelcentrum af te zetten. Helaas bedoelde hij shopping mall en hebben we daar rondgelopen en pizza gegeten van Pizza Hut.

Eindelijk aangekomen in Brunei (en de mooie stempel in het paspoort gekregen) hebben we maar een taxi gezocht om ons naar het Terrace Hotel te brengen. Het bleek dat onze taxi geen officiële taxi was, maar ach. Dus ingecheckt in een behoorlijk naar rook stinkende kamer, maar was wel goed verder en we hadden een zwembad!

Nadat we onszelf hadden opgefrist zijn we maar naar de stad gegaan. Het grote winkelcentrum was op loopafstand. Daar vonden we ook een folder met goedgeprijsde tours. Ook een Night Safari door de mangrove, dus dat leek ons wel heel erg leuk. Daar heeft het meisje van de receptie gebeld met het bedrijf en ik kreeg de meneer ook nog aan de telefoon. De mooie prijs was alleen voor groepen vanaf 6 personen, maar omdat hij al een boeking had voor de dag van 4 anderen, mochten wij voor de mooie prijs mee. Moesten alleen wel de volgende ochtend op tijd bij zijn kantoor zijn, zodat we het konden regelen. Na een hele tijd ronddolen geen stadscentrum kunnen vinden en we begonnen toch trek te krijgen in wat te eten. Dus maar terug naar het hotel gegaan en daar wat te eten bestellen. Was wel aardig te eten. Als dessert namen we nyonya, dat was iets lokaals en natuurlijk erg rijsterig. Was niet zo super. We zijn maar op tijd gaan slapen.

Volgende ochtend naar het reisbureau gegaan. Kantoor was net zoiets als waar ik werk, klein en op een vage plek ergens. Dus moet wel goed zijn! Daar betaald en toen zijn we vanaf daar op zoek gegaan naar een lekker ontbijt. We hadden allebei een mega-sandwich en wat sap, dus dat was alweer erg goed. Alles in Brunei heeft hetzelfde prijskaartje in Maleisie, alleen dan andere valuta. (Maleise ringgit is delen door 5, Brunei dollar delen door 2) Voor mij was alles dus erg duur. We hebben de dag wat geshopt en rondgekeken. Met de boot langs de watervillage ( we hadden 's ochtends ook al een tocht langs en door het watervillage gehad). Kampung Ayer heet het waterdorp en je kan er alles vinden. De politie en brandweer, scholen en moskeeen, alles! Het schijnt de het grootste waterdorp te zijn in de wereld, of bijna grootste, zoiets..

Om 5 uur was het verzamelen voor de safari! Er waren maar 2 anderen, dus we gingen met 4 de tocht doen. Langs Kampung Ayer naar de mangrove. Daar konden we de neusaap zien en met een beetje geluk ook nog andere wildlife van de nacht. Weer neusapen gezien, maar dat verveelt niet hoor. Ook waren er allemaal vuurvliegje, waar we een tijdje naar gekeken hebben. Toen het echt donker werd, was het tijd om te zoeken naar krokodillen. En die hebben we gevonden, alleen waren het allemaal baby's. We hebben een stuk of 7 mini-kroko's gezien en geen enkele grote, maar was alsnog leuk. We waren erg verbaasd over het vind-talent van de bootman, want die zag ze allemaal zitten. Je kunt ze vinden omdat de ogen rood oplichten, maar als ze 20 meter verderop zitten, zijn dat maar hele kleine rode stipjes.

Nadat we al het wildlife hebben opgeschrikt, gingen we eten bij een restaurant op Kampung Ayer. Daar vanalles aan eten besteld. Het was erg snel klaar, het kwam namelijk allemaal uit de kast. Er stond een houten kast met een gaasje ervoor en daar lagen de gebakken kippenpoten al klaar. Dat was wel heel apart. Ook het toilet was heel apart, namelijk een gat met 3 muren en een deur. Oja, en een emmertje en schepje, voor als je naast het gat plast.

De volgende dag was het weer tijd om te vertrekken. We zijn maar gaan shoppen in een mall, want we moesten natuurlijk wel uitchecken en dan konden we niet meer douchen. Dus dat hebben we maar gedaan, zonder al te veel succes trouwens. Niet zoveel gekocht, behalve een voetmassage in een vage salon ergens..

Vliegen deden we pas heel laat, om een uur of 10. Dus een hele tijd rondlummelen op het vliegveld, winkels sloten om 8 uur al. Het is Brunei tenslotte. Daar nog ff mn laatste Brunei dollars gespendeerd. En natuurlijk was het vliegtuig een uur vertraagd.. En we zouden pas om middernacht in Kuala Lumpur landen, dus nu werd het helemaal laat.

Toen we eindelijk naar de volgende ruimte voor het boarden konden bleek ineens dat we geen vloeistoffen mee mochten nemen. Een erg vriendelijke dame heeft dus de koffer opengegooid en alle shampoo, body lotion, geurtjes etc zijn in beslag genomen.. Het was fijn geweest als er dan ook maar iemand van tevoren even had gezegd dat dit niet mee mocht. Maar helaas, de meneer die onze koffer heeft gecheckt voor het inchecken was zo vriendelijk om dat niet te melden. Wij hebben dus heel gezellig in het Nederlands die muts uit zitten schelden evenals de rest van Brunei.. Gelukkig zaten er alleen maar Aziaten verder, dus niemand heeft ons gehoord, denken we. Toen in het vliegtuig zat ik naast een debiele dame en mama naast een schouderhangende, slapende kerel. De vrouw naast me begon al door helemaal naar mij toe te hangen en me dan in the face aan te staren. Nou ben ik dat wel een beetje gewend, maar de meesten sluiten de mond en wenden hun hoofd na zo'n 7 sec. Deze vrouw wist het zo'n 20 sec vol te houden. Toen ik naar het toilet moest en weer terugkwam was zij naar het toilet blijkbaar. Toen zij terugkwam liep ze eerst tot halverwege het vliegtuig (wij zaten achteraan) om daar te gaan wachten bij een andere stoel om er vervolgend toch achter te komen dat dat niet de juiste rij was om weer terug te lopen naar mij. Dus ik sta op voor d'r zodat ze er weer in kan, wil ze niet zitten. Dus ik ga weer zitten en een halve minuut later wil ze dan toch wel zitten. Vandaar dat ik haar maar gedoopt heb tot Debila.

Toen we EINDELIJK in KL waren was het inmiddels 1 uur. We moesten ook nog een taxi vinden en hopen dat het hotel nog open is. Nadat we eindelijk een taxi hadden gevonden (niet alles is logica hier) duurde het nog zeker een uur voordat we bij het hotel waren. Het is een hele rit van het vliegveld naar de stad. We hadden een budget-acco geboekt, omdat we zo wat konden besparen en omdat mijn fruitvriendin er ook zou zijn. Eenmaal aangekomen moesten we aanbellen en kwam iemand de deur open doen. Gelukkig was de reservering goed doorgekomen en kregen we een privé kamer en eigen douche met toilet (hoewel mama de douche niet kon vinden, budget acco mam..) We hadden een 2-persoonsbed in een raar ruikende kamer met een natte badkamervloer. De volgende ochtend kwamen we erachter dat de lakens al een paar eeuw oud waren en er wat merkwaardige vlekken op zaten, maar ach, toen hadden we er ook al op geslapen.. De volgende dag zijn we maar naar Little India geweest, maar omdat ik nogal last van m'n maag had, ben ik er maar snel vandoor gegaan, op zoek naar het toilet. In KL zijn de taxi's iets anders dan in KK, namelijk iets minder eerlijk. Er werd geweigerd om de meter aan te doen, want dan maakten ze te weinig winst (dat werd dan nog wel toegegeven). Dus toen ik eindelijk een taxi had heb ik dat maar geaccepteerd (was alsnog maar 2 euro) en die taxi genomen. Op een gegeven moment kreeg ik een sms'je van mama dat ze moeite had met de taxi, want geeneen wist het te vinden. Dus ik maar een sms'je terugsturen met wat aanwijzingen en later nog een omdat ik geen reactie kreeg. Maar alsnog geen reactie terug. Tot ik een bericht krijg of ik mama wil bellen. Maar tegen die tijd was mijn beltegoed ook op, dus ik moest er eerst uit op zoek naar beltegoed. Gelukkig wist ik waar de 7/11 zat en maar snel wat gehaald om mama te bellen. Zij zat al een hele tijd in een taxi die rond aan het rijden was, omdat geen van beide het kon vinden. Dus ik kreeg meneer Taxi aan de telefoon en die scheen in de buurt te zijn en binnen 10 minuten waren ze bij de 7/11. Omdat deze tegenover een hotel was die hij wel kende. Uiteindelijk eiste die pipo veel te veel geld en heeft het mama in totaal 3 uur geduurd voordat ze er was. Dus niet alle slechte chauffeurs wonen in Manila..

We hebben de rest van de dag niet zoveel meer gedaan, 's avonds wel heerlijk gegeten bij een tapas-bar. Was heel erg lekker en iets wat ze in KK niet hebben, dus ik at weer eens variatie. Mijn fruitvriendin was inmiddels trouwens verhuisd naar een ander onderkomen, dus die hebben we niet meer gezien.. De volgende dag moesten we alweer op tijd naar het vliegveld, dus we hebben bijzonder weinig van de stad gezien helaas. Maar ja, door de omstandigheden thuis was er iets minder tijd om dingen te doen. Oja, omdat het lekte in de badkamer hadden we die eerst nacht daarover geklaagd, zodat het gemaakt zou worden. Maar 's nachts vonden we allemaal niet zo'n geweldig idee. Dus dat zou de volgende dag gedaan worden. Omdat wij 's ochtends het ontbijt wel heel erg karig vonden, besloten we dus naar een andere plek te gaan om te ontbijten. Die avond kwamen we de meneer tegen die het zou fixen en die bleek de hele ochtend op ons te hebben gewacht bij het ontbijt, zodat hij het kon maken. Hij was ook een beetje beledigd dat we geen ontbijt hadden genomen. ‘You don't like my breakfast?'

Nou, ik was wel blij om weer ‘thuis' te zijn. We zijn naar een ander hotel gegaan, namelijk D'Borneo Hotel. Mooie kamer, goeie prijs en een best aardig ontbijt. Na een paar dagen hebben we mama's spullen uit huis gehaald om naar het hotel te brengen, evenals wat nieuwe spullen voor mij. Maar de aardige man, die je hielp met bagage dragen en die de deur openhield was ineens niet zo vriendelijk, dus hij liet mij de zware koffer naar boven brengen. En bij deze kreeg hij dus ook geen fooi meer, ha! Want dat kleine koffertje van mij had ik zelf nog wel kunnen tillen, maar die grote was wel fijn geweest om wat hulp bij te krijgen.

Wat hebben we de rest van de week gedaan? Nog genoeg! We zijn twee keer met C en C uit eten geweest. Een keer hebben wij hen meegenomen naar een Indiaas restaurant waar we ook al eerder hadden gegeten. Toen hadden we krab en moesten we alles met de hand peuteren. De krab was in een soort gele curry en de volgende dag waren onze nagels nog steeds fluorescerend geel. Maar het eten was heerlijk! En omdat C en C eigenlijk nooit Indiaas eten, behalve een keer roti canai, was dit wel leuk om ze naartoe te nemen, vond mama. Ze hadden er ook de meest lekkere mango lassi's, die op zich al een reden waren om terug te komen. Deze keer weer heerlijk gegeten.

De keer daarna zijn wij uit eten genomen, naar een heerlijk seafood restaurant tussen de mangrove. Daar had ik al een keer eerder gegeten en dat was al super lekker, nu zeker. We hadden een kilo mega garnalen, krab, schelpjes, vis en een schaaltje groente. Was natuurlijk veel te veel, maar echt heel erg lekker. Mijn favoriet was de krab. Voorheen had ik wel eens garnaaltjes gehad thuis en toen vond ik ze niet zo lekker, maar hier zijn ze en van mijn favoriete maaltjes.

Mama en ik zijn ook naar Little Italy geweest, een van de beste westerse restaurants in de stad. Ik had spaghetti met een saus van inktvisinkt. Nou dat was dus pikzwart en alles wat in contact kwam met het eten was dat ook. Dus toen ik een hap nam, waren mijn lippen al meteen heel smerig zwart en ik zag eruit als een overleden junk. De smaak was niet echt bijzonder, gewoon spaghetti met een pittig sausje. Oh, ik kan nog steeds niet al te pittig verdragen hoor, dat is niet voor mij weggelegd. Mama vond het eten ook niet super. Maar het gerecht dat zij had, had ik al eens eerder gehad en vond ik wel heel erg lekker. Maar je moet hier ook niet verwachten dat er een echte Italiaanse chef staat in de keuken.

Sushi is een van mijn favorieten en ik eet inmiddels zo'n beetje alles wat gek is. Rauwe inktvis of kwal doet me niets meer. Maar mama vond de sushi niet zo super (ja, ze is wel moeilijk..) Maar het was wel gezellig en ik heb wel heerlijk gegeten. Daarvoor zijn we ergens wezen eten waar mama stokjes kreeg en ik heb er heel erg hard om kunnen lachen. Ik ben ook niet zo'n Kungfu Panda met stokjes, maar kan er nog wel aardig mee overweg. Maar dit was echt te hilarisch, ze hadden d'r net zo goed een rietje kunnen geven! En ook hier vond mevrouw het eten karig..Was het ook wel een beetje, maar daar gaat 't niet om. En wederom heb ik heerlijk gegeten (paling).

We zijn twee keer naar een eiland geweest om te zwemmen en snorkelen. Eerst naar Manukan, een medium-sized eiland met een aantal voorzieningen. Daar hebben we heerlijk kunnen zwemmen en heel wat visjes kunnen zien. Een soort vis is heel erg mooi en heeft alle kleuren van de regenboog. En natuurlijk hebben we Nemo gezien! We hadden ook zakjes met visvoer gekocht en die had ik meegenomen tijdens het snorkelen. En zo zitten er ineens een stuk of 30 vissen om je heen uit je hand te eten. Helaas waren er ook een paar die misbeten, zo in mijn hand! Dat was 2 dagen later nog te zien, natuurlijk stelde het niet veel voor, maar vond het toch een hele oorlogswond. Alleen soms waren er vissen die ik niet uit m'n hand liet eten, dat waren de joekels die met grote, open monden richting mijn vingers gingen.. Dat leek me niet zo'n goed idee meer. Maar het is wel ideaal om de visjes van dichtbij te zien en om te zien dat soms de kleinste visjes de eerste zijn die op je hand afkomen terwijl grotere nog te schijterig zijn. Ik heb me dus perfect vermaakt met de visjes, zo goed dat de volgende dag de vorm van m'n snorkel nog te zien was. Mama durfde de visjes niet zo goed aan, of volgens haarzelf wou ze niet weer nat worden.. Ach!

Twee dagen later gingen we naar Pulau Mamutik, het kleinere eiland naast Manukan. Hier ook weer heerlijk kunnen snorkelen en chillen. Alleen de vissen hier waren iets meer verlegen. Toen ik eindelijk eentje uit mn hand aan het eten had kwamen moeders eraan en was de vis weg, ze zijn niet meer uit mn hand komen eten. Had ik het geduld ook niet voor, het is al leuk om ze te zien eten voor je neus. Zo hebben we samen wat vissen staan voeren en lekker liggen luieren.

Ook zijn we nog naar de markt geweest om souvenirs te kopen. Ik ben vooral gegaan voor de tassen, terwijl mama het wat praktischer hield om na te denken over wie wat zou krijgen. Op zondag zijn we ook naar de zondagsmarkt geweest. Hier verkopen ze nog meer dingetjes. Van kittens (aww..) tot plantjes en van kunst tot rommel. Ik heb natuurlijk weer zitten piepen over dat ik best nog wat plek heb thuis voor meer katten, terwijl mama allemaal leuke souvenirtjes heeft uitgekozen. Ook kwam ik iets heel raars tegen, maar dat bleek een puppy te zijn. Bij de konijnenstal waar ik bijna dagelijks langskom hadden ze laatst ook kittens. En op het hok van de konijntjes (allemaal kleine) staat trouwens dat je ze niet bij de oren mag optillen. Nou geloof ik niet dat zoiets hier nodig is,heb ik het idee dat de verkoopster dat niet goed vind omdat ze dan stuk gaan..

Wat hebben we nog meer gedaan? Massages, heerlijke massages! Hoewel de dame van de facials het nodig vond om een gezichtsmasker meer dan 20 minuten te laten drogen. Dat vond ik iets te veel van het goede en praten ging niet, want het masker was al lange tijd hard. Hoewel ik blij was dat ze dat ding er eindelijk afhaalde had ik de tranen in mijn ogen, want ik had het gevoel dat ze mijn gehele gezicht meetrok. Dus dat doen we niet weer! En dit keer was ik het mietje, want mama had er geen last van.