Singapore
De tweede dag in Singapore ben ik naar Little India geweest. Hier heb ik even rondgekeken en natuurlijk gegeten. Ook heb ik allerlei tempels bekeken in deze buurt. Het waren voornamelijk hindoe-tempels. Er zaten een aantal hele mooi bij. Toen ik er was, was het blijkbaar ook net bid-tijd voor de hindoes en het was er dus heel erg druk. Ik vond het erg apart om te zien, van het hindoeisme weet ik niet veel en ken ik de gebruiken ook niet. Nu waren er allemaal mensen en werden gezichten (vnl voorhoofden) wit of rood geverfd.
Little India op zich stelde niet zo veel voor, het was vrij klein en de winkeltjes waren niet allemaal even interessant. Het interessants zijn natuurlijk de restaurants, maar lunchen doe je ook maar een keer per dag. Wel was er een soort snoepwinkel, met allerlei mierzoete dingetjes. Het waren voornamelijk koekjes. Ik heb natuurlijk een aantal meegenomen, maar eerlijk gezegd vond ik er niet veel aan. Het smaakte allemaal naar zoet en dat kreeg je in verschillende vormen, texturen en kleuren. Maar uiteindelijk was het allemaal 99% suiker.
Na Little India ben ik doorgegaan naar Orchard Street. Deze straat staat bekend om de vele winkels en malls. Hier hoopte ik een beetje rond te kunnen kijken, maar eigenlijk was er niet veel. Ja veel winkels en drukte, maar ik had verwacht dat er nog wel iets meer aantrekkelijks zou zijn. Je kan er goed shoppen, maar dan moet je wel met een zak geld komen.
Singapore staat bekend om dat het zo schoon is en ik kan zeggen, dat viel mij ook op! Zeker ter vergelijking met Maleisie. Ook is Singapore veel gestructureerder. De bussen rijden op tijd, ipv als ze vol zijn en hebben airco en voldoende zitplaatsen. De MRT, de metrotram, rijdt elke 5-7 minuten en je bent nooit alleen. Er zijn altijd wel mensen en bijna de hele dag is het spitsuur en druk. Op zich is dat misschien niet heel positief, maar het betekent wel dat zo'n beetje de hele stad de auto laat staan. En de auto's die wel rijden zien er heel wat anders uit als de gemiddelde auto hier.
In Singapore is ook alles verboden. Je mag niet eten of drinken in de MRT of bus. Je mag niet zomaar op straat roken en al helemaal niets op de grond gooien. De bedragen van de boetes staan ook overal vermeld, dus het zal geen verrassing zijn als je er dan eentje krijgt. Het is namelijk niet mals. Eten of drinken in de MRT kost je SGD500, zo'n 250 euro. En roken gaat je het dubbele kosten. Dus al die mensen die in Nederland zeuren over het krijgen van een boete voor roken iets te ver van de rookpaal, wees blij dat je niet in Singapore bent, want daar mag het helemaal niet en de boetes zijn een tienvoud.
Hetgeen me wel verbaasde is dat ook in Singapore af en toe de gaten in de stoepen en wegen zo groot zijn dat je er in het geheel in kunt vallen. Van Maleisie was ik het inmiddels gewend, kijk altijd naar de grond! Een stuk waar ik vaak langs kom, heeft een gat in de stoep, nou, als ik daar in zou stappen.. Ik zie het af en toe ook wel eens voor me, stel je voor.. En dan zie ik echt voor me hoe het vel van je scheenbeen word geschraapt. Ja, niet echt smakelijk, maar zou maar zo kunnen gebeuren.
Maar goed, terug naar Singapore.. De derde dag checkte er een Russische jongen in toen ik achter de computer zat. Hij had geen flauw idee wat de bedoeling was, dus ik hielp hem een beetje met het verkrijgen van zijn sleutel. Het is ook wel een beetje apart allemaal. Hij zat in de kamer naast mij en vroeg of ik al plannen had voor de dag. Die had ik nog niet, dus we zijn samen maar wat gaan doen. Hij had wel zin om te lunchen, dus we gingen naar China Town (ik was al naar Little India geweest). In China Town hebben we lekker gegeten, maar natuurlijk heb ik al heel vaak Chinees gegeten met C&C. In Chinatown was het wel gezellig en ze hadden veel leuke winkeltjes. Alleen als ik in Singapore ben, neem ik geen Chinese souvernirs mee voor thuis. Ben tenslotte niet naar China geweest. We kwamen langs een straatje met allemaal drukke stalletjes met eten. Daar hadden we dus beter kunnen eten, maar dat weet je van tevoren ook niet. Maar ook Chinatown was niet zo groot en veel winkels waren al gesloten, zoals de handicraft centre.
Daarna zijn we gaan kijken wat we verder konden doen, want beiden kenden we de stad niet. De Russische jongen heette trouwens Roman en had het idee om naar een soort beeld te gaan, wat het symbool van Singapore is. Goed idee, doen we.. Alleen toen we bij de juist halte uitstapten bleek het niet zo dichtbij te zijn en we bleken in een deel te zitten waar ze druk aan het bouwen waren. We zijn dus maar weer terug naar het hostel gegaan, omdat we geen zin hadden om uren rond te dolen en te zoeken.
In het hotel hebben we gekeken wat we de volgende dag konden gaan doen.Roman zat vol ideeen en tours door de hele stad, te voet welteverstaan. Maar ik ben meer van de zien-we-dan-wel. Maar goed, we maakten een plan om ergens heen te gaan en daarna zouden we het wel zien, beide blij. Om 9 uur zouden we klaarstaan om weg te gaan.
De volgende ochtend om 8 uur stond er iemand aan m'n deur te kloppen. Juist, Roman kwam checken of ik wel al wakker was.. Ja, nu wel en ik was van plan om er pas over een half uur uit te gaan. Dus ik ben weet in bed gekropen, maar natuurlijk kon ik nu niet meer slapen. Na een paar minuten ben ik er maar uit gegaan, om alvast een beetje wat spulletjes op te ruimen. Ik zou namelijk 's avonds weer weggaan. Een 20 minuten na de eerste keer klopte Roman weer aan, nu om te vragen of ik al klaar ben, want, zegt hij zelf, hij heeft een heel interessant voorstel. Op dit punt heb ik al geen zin meer, als ik om 9 uur afspreek ga je niet voor 9 uur al irritant lopen doen.. Maar goed, Roman had een hele wandelroute uitgestippelt door Singapore en dat was totaal anders dan wat we hadden afgesproken. Hier zijn onze wegen gescheiden..
Ik heb m'n laatste dag een beetje rustig aangedaan. Ik mocht kosteloos tot 6 uur in mijn kamer blijven, dus daar heb ik gebruik van gemaakt, om om 6 uur de bus en de MRT naar het vliegveld te pakken. Daar ingecheckt en weer teruggevlogen naar KK. Was toch wel weer blij om thuis te zijn.
Wat ik nog meer niet gedaan heb ik Thailand
Na het duiken en rondkijken wat ik gedaan heb, was er eigenlijk niet zoveel meer te doen. De stad heb ik ongeveer wel gezien en de zee was saai. Ik ga niet een hele dag op een bedje bruinbakken.. Sowieso word ik dan rood en niet bruin, maar de belangrijkste reden is dat ik me dan doodverveel. Het winkelen was crap, dus ik heb me gericht op een moderne mall, waar ik niet werd lastiggevallen en waar ze ook leuke winkeltjes hebben. Gezien ik absoluut geen geld meer had (ben op een strak regime van geen geld uitgeven) was het shoppen ook niet zoveel aan. Heb voor C&C wel nog wat meegenomen, dat vind ik altijd wel aardig om te doen. Deze keer noodles met varkensvleessmaak en nog wat souvenirtjes (fruitsnoepjes) voor mee naar huis.
Bij deze mall hadden ze ook een ijszaak en daar hadden ze me lekker ijs! Alleen was dat heel duur, dus maar 2 in totaal gehad. Ze pakken dan wat ijs en gooien er wat over, nootjes of vruchtjes ofzo, en dan maken ze daar een mengsel van en dat gooien ze dan in een bakje. Jammie! Heb sowieso wel lekker gegeten daar.. Alleen een beetje weinig Thais. Wat ik wel heb gehad is kokosnootsoep met limoen en 'a hint of chili'. Was dus kokosnoot met veel limoen en een pepertje erin, dus die hbe ik niet geproefd. Maar was wel heel erg lekker!
Nou dat is zo'n beetje wat ik nog heb gedaan.. Niet veel, was ook nix aan.. Kan er ook niet meer van maken dus. 'Iris ga niet weer naar zo'n ubertoeristische plek!' zeg ik tegen mezelf..
Oja, eenmaal op het vliegveld duurde het allemaal lang en toen we eindelijk in het vliegtuig zaten, mochten we nog een half uur wachten totdat we weggingen. Ze hadden her erover dat Changi Airport (singapore) gesloten was voor een uur. Lijkt me toch sterk dat ze een uur lunchpauze nemen.. maar goed. Toen we er eenmaal waren, moesten we cirkelen omdat het druk was. Toen we er waren door de controle, maar blijkbaar waren en flink wat mensen die hun visum niet in orde hadden, dus het heeft meer dan 30 min geduurt voor ik daar doorheen was..
Ik heb een openbaar vervoerkaart gehaald en ben op weg gegaan naar mn hostel. Hier zou ik mijn kamersleutel in een kluis vinden waarvan ik de code kreeg, maar deze werkte niet. Dus moest bellen naar de eigenaar en die is gekomen en me mijn kamerlaten zien. 3 nachten hier is evenduur als in Thailand, alleen ipv alle luxe heb ik nu een stapelbed en een gedeelde badkamer. Maar is verder wel schoon en rustig en heb airco! En die heb ik nodig, want het is hier BLOEDHEET!
Thailand tot nu toe..
Ik ben nu 4 dagen in Thailand, waarvan ik dus 2 onder water heb doorgebracht. Woensdag 3 juni ben ik aangekomen, na een lange dag reizen en vooral wachten. In de ochtend ben ik naar Singapore gevlogen en daar moest ik tot de avond wachten tot ik naar Thailand zou vliegen. Je moet er wat voor over hebben. Het viel op zich ook wel mee hoor. Rond een uurtje of 8 landde ik hier en heb ik de bus genomen naar mijn budget acco. Voor 8 euro per nacht verwachtte ik er niet te veel van.. Maar ik heb een super kamer met airco en eigen badkamer. Het ziet er leuk uit, heb een groot bed, een kledingkast, aparte badkamer met douche en toilet. Wat wil ik nog meer? Het enige wat ik mis is een douchegordijn..
Dus heb het wat accommodatie betreft naar de zin.. Het strand valt alleen een beetje tegen. Is wel aardig, maar niet spectaculair mooi. Ook zijn de golven zo dusdanig heftig dat er niet te zwemmen of snorkelen valt. Wel heb ik dus eindelijk een beetje golven en dat is best leuk, maar omdat je niet kunt zwemmen is de lol er snel af. En ben inmiddels een beetje verwend, dus er moet wel wat te zien zijn onderwater behalve zand!
Op de dag van aankomst eerst een beetje rondgelopen in de straat waar ik zit. Is een beetje de hoofdstraat hier, dus er is vanalles te beleven. Alleen niet zoveel bijzonders, de gewone soort restaurants, allerlei troepkleding en een rits 7/11's. Dus ik heb nog niets gekocht, want ik ben die troepwinkeltjes een beetje zat. Is leuk als je voor de 1e keer naar Azie gaat, maar daarna wordt t irritant. Ook de mensen moeten je weer allemaal aanspreken.. Hello, have a look! How are you? Tuktuk? Taxi? Massage? Nice to meet you (incl iemand die je hand wil schudden) en dan nog een heleboel andere standaard dingen.. Een van de meest stomme vind ik 'Where are you going?' Alsof dat ook maar iemand aangaat. Meestal geef ik geen antwoord of ik zeg 'there'. Mensen gaan ook zo door, als je ze negeert gaan ze je naroepen en ze schijnen het onaardig te vinden als ze genegeert worden.. Is ook wel onfatsoenlijk, maar loop hier maar eens 10 minuten rond en je bent het al zat.. Dus ik ook..!
Dusvrijdag begonnen met duiken. De dag ervoor naar de duikwinkel geweest om alles regelen en het leerboek te krijgen. Maar gelukkig viel het wel mee met de theorie. Ik werd 's ochtends opgehaald met een busje en naar de pier gebracht. Daar werd iedereen verdeeld over de boten en dan ging de boot richting de duikspot. Ik mocht weer samen met een Brit duiken, Dave. Hij had ook alweer veel meer ervaring dan ik, maarja wat wil je? Die dag hebben we twee duikjes gedaan. Was wel mooi daar, maar niet super spectaculair. Ook bleek dat ik eigenlijk te weinig gewichten had, ik kon op een gegeven moment namelijk niet meer op een level blijven en ging recht omhoog, iets wat je altijd moet vermijden.. Dus ik kreeg er een gewicht bij.
Op een gegeven moment kwamen we ergens waar garnaaltjes zaten, deze eten de dode huid van je handen op (als je je hand neerlegt voor ze). Ik had het geprobeert, maar ik bewoog net iets te veel. Was wel heel leuk, hoewel je het echt wel voelt! Hele kleine prikjes.
Vandaag hebben we 3 keer gedoken. Eerst duik zou een Deep Dive zijn, dat is ong 30 meter. Alleen nu had Dave last van zijn oren en na een aantal minuten proberen zijn we weer naar boven gegaan om Dave op de boot achter te laten. Als je je oren niet in orde kunt krijgen is dit erg pijnlijk en ook niet echt goed als je dan dieper gaat. 30 meter had hij sowieso niet gehaald, dat doet te veel pijn dan. Dus daarna zijn instructeur Johann en ik naar de bodem gegaan. Iets verder dan 30 meter zelfs. Op de boot hadden we wat oefeningen gedaan en dan moet je ze opnieuw doen onder water, om te kijken of je hoofdje nog goed werkt. Sommige mensen krijgen vanaf een metertje of 24 al last van een soort dronken gevoel. Daar kun je niets aan doen en is verder ook niet gevaarlijk, tenzij je te lang zo blijft en dan ga je stomme dingen doen.. Ik had er niet zoveel last van. Ik deed er wel iets langer over, maar je bent dan ook onder water.. Een knoop maken (niet een gewone veterknoop) is onder water toch iets lastiger dan boven. Dus ik had blijkbaar niet echt last van het dronken gevoel. Voelde me ook niet echt anders..
Op 30 m was ook een wrak van een 80 meter lang schip. Daar zijn we binnenin geweest en omheen gedoken. Was heel erg leuk, alleen kras ik natuurlijk weer met m'n been langs de deur. Viel heel erg mee hoor, maar het is wel oppassen, want er zijn genoeg scherpe dingen. Binnenin stikt het van de vissen, er waren echt een heleboel! Ook een mega tonijn gezien, andere grote vissen, grote schollen een pufferfish en ga zo maar door. Ook zaten er een aantal vissen in de gezonken toiletpotten, grappig om te zien.
Tweede duik van de dag was op Shark Point en we hebben 3 haaien gezien hoor! Het is de leopard shark en deze is geheel ongevaarlijk. Tenzij je hem misschien gaat pesten, maar dan verdien je een bijt. Er lag er eentje op de bodem en ik ben er een beetje omheen gegaan, maar de instructeur probeerde zo dichtbij mogelijk te komen en daar had Haai geen zin in. Dus die kwam mijn richting op en zo'n 30 cm voor mijn neus kwam die voorbij. Echt super leuk! Het leukste is dat ik bewijs hiervan heb!
Tijdens de laatste duik deden we een drift, je met de stroming mee laten gaan.. Dit was wel heel erg fijn, maar ik heb nog niet echt alles onder controle, dus soms kwam ik wel erg dichtbij een muur van koraal. En dat wil ik niet stuk maken en natuurlijk wil ik niet in zo'n zwarte stekelding komen.. We hebben ons ook nog ff vastgehouden aan een stuk, maar de stroming was zo sterk dat we alle kanten uitgingen; links, rechts en naar boven! Het was dus best lastig om je daaraan vast te houden, het is nou niet echt zo dat er handgrepen zitten voor je. Wel was het super mooi roze en paars koraal, kwamen er visjes voorbij en zat er een krabbetje in een koraaltje. Op een gegeven moment had ik een nieuwe buddy, een zwart/wit met blauw visje hing om me heen. Ik merkte het toen hij in me beet zachtjes. Ze eten dan je dode huid op. Maar hij bleef een tijdje rondhangen en toen ging hij verder naar een ander visje. Ook heel grappig was een zwart visje dat de uitgeblazen bubbles van Johann probeerde op te eten. Zag er heel stom uit!
De stroming was sowieso erg sterk, de eerste dag was de zee behoorlijk wild. En dat is best lastig als je weer op de boot probeert te komen. Tweede dag was minder, maar toen ik tijdens de laatste duik op de boot wou, kwam er ineens een hele grote golf. Gelukkig had ik mezelf goed beet, want anders..
Laatste duik was een muurduik. Je hebt dan eigenlijk een rechte muur naar beneden. Daar hebben we niet zoveel spectaculairs gezien, maar het was wel heel mooi allemaal hoor! Ik vind alles nog mooi :) Alleen omdat hier de stroming ook vrij sterk was, is dit best lastig soms. Soms moet je er een beetje tegenin. Ook was er een grotje, maar daar zijn we niet ingeweest. De stroming was te sterk.. Vond ik niet zo erg eigenlijk. Op een bepaald punt was ik Johann kwijt, dat vond ik wat minder. Het zicht was ontzettend slecht en ik draaide een beetje en draaide terug en hij was weg. Schijnbaar was hij ergens boven me, want ineens wastie weer naast me. Toch wel fijn, maar ik weet wat ik moet doen als ik 'm kwijtraak! Geen paniek, maar ik zag het niet zo zitten eigenlijk. Bovendien is je duik dan meteen over, je kan niet zomaar weer terug naar beneden..
Dus, heb heel erg genoten van het duiken! En van alle duikjes zijn foto's! Zodra ik weer thuis ben, zal ik ze online zetten. Zitten een aantal leuke tussen hoor. Hoewel je natuurlijk niet op je charmantst bent in een wetsuit, met masker en een regulator..!
Tot updates!
Mijn plannen voor de komende 1,5 week
Morgen ga ik naar Thailand! Heb er super veel zin in! Ik ga naar Phuket en dan naar de stad Patong. Deze stad staat bekend als toeristische hotspot, maar omdat het nu naseizoen is, hoop ik dat het een beetje meevalt. Maar het is wel een mooi strand met veel voorzieningen. Ik ga van 3-10 juni, dus dan moet er ook wel wat te doen zijn. 5 juni ga ik duiken, naja ik ga een duikcursus nemen weer.
Helaas kan ik niet nachtduiken, dat is iets wat altijd meer kost en er moeten minstens zoveel anderen zijn of in dit geval is het zicht slecht, vanwege het seizoen. Dat heb ik me laten vertellen en het zal wel waar zijn. Dus die hou ik nog tegoed.. Wat ik wel ga doen is wrakduiken, omdat we sowieso al bij een wrak gaan duiken en dan kun je er beter ook maar naartoe gaan en wat theorie over leren. Ook moet ik onderwater weer met een compas duiken en dat lijkt me nog het lastigst.. Mijn richtinggevoel is zo slecht als het maar kan, maar goed we zien wel. Oja en ik ga diep duiken, tot 30m!
Wat ik nog meer ga doen? Naar het strand en snorkelen, shoppen (ik heb al een verzoek gehad van Cecilia) en hopelijk ga ik nog wat andere leuke dingen doen. Helaas is mijn geld wel meteen op, dus we moeten maar ff kijken.
Ga 18 juni ook nog naar Kuching, dus daar moet ik ook nog wel wat kunnen doen natuurlijk. En 26 komt Kjell aan in KL.. Hmm, genoeg te doen dus! Hou je op de hoogte!
SNORKELMEISJE wordt DUIKSTERIN
Zaterdag was het eindelijk zo ver! Iris zou gaan beginnen met haar duikcursus. Iets wat ik mijn hele leven al interessant heb gevonden en nooit heb gedaan. Zaterdag vroeg opgestaan en gehoopt dat er een bus zou zijn, want anders had ik een probleem. Maar gelukkig was die er en zo ben ik naar de stad gegaan. Daar gestopt bij de 7/11 om wat te eten te halen en toen richting Jesselton Point (ferry terminal). Ik was er natuurlijk veel te vroeg, dus heb er wat rondgehangen, totdat er iemand van Downbelow kwam om me mee te nemen. Onderweg raakte ik aan de praat met een Portugees meisje (Paula) die ook alleen haar beginnerscusus zou gaan doen. Het duiken zou gebeuren vanaf Pulau Gaya, dus eerst net de boot daar naartoe. Daar aangekomen kregen we een korte introductie over waar we waren en wat we een beetje konden verwachten. Voor we in de boot gingen, hadden we een dik boek gekregen met nog een aantal spulletjes, dus dat beloofde niet veel goeds.
Paula en een Britse marinier jongen (Cat) zaten in mijn duik-groep, dus een kleine groep. Dat vond ik wel fijn. Eerst moesten we het eerste hoofdstuk lezen, wat al allerlei info bevat waar ik nog nooit van gehoord had. Begint goed. Toen we die gelezen hadden mochten we vragen beantwoorden en waren we klaar met de theorie voor dag 1. Daarna mochten we een wetsuit aanpassen en was het tijd om op de boot en in het water te duiken. Nou ik wist niet dat ik dat laatste zo eng zou vinden. Zo achterwaartse koprol het water in, met een hele zware tank op je rug. Dus het duurde even tot ik de moed te pakken had, maar toen moest k toch echt.. Dus ogen dicht en laat je maar vallen..! Natuurlijk viel het best mee, maar ik vond het toch best eng om me zo te laten vallen. Eenmaal in het water hebben we eerst wat oefeningen gedaan. Je moet namelijk een aantal dingen onder water doen en durven om je cursus te halen. Wat we die dag precies hebben gedaan weet ik niet meer precies. Sommige dingetjes die je moet doen zijn heel erg makkelijk, zoals je vest opblazen of je masker halfvol laten lopen met water en dan onderwater weer leeg krijgen. Ook moesten we dat zuurstof-ding uitdoen en dan op verschillende manieren terugvinden, want soms kun je ‘m niet meer zien.
Ook zijn we een stukje wezen duiken. Alleen Paula bleef steeds boven ons hangen, terwijl wij steeds dieper gingen. Ik dacht dat ze bang was, maar toen we weer uit het water gingen vertelde ze dat ze last van haar oren had. Dus we hebben uiteindelijk niet zoveel gedaan, omdat zij niet alleen achtergelaten kon worden. Dus toen zijn we maar gestopt, alleen was de boot nog niet terug en was het inmiddels eb geworden. We konden dus niet terug via de stijger, want die hing een meter boven het water en via het strand was het heel ver lopen. Cat zei dat hij wel op de steiger kon klimmen met duikfles en al en Calvinn, de instructeur deed 't zonder duikfles. Nu lagen wij dames nog in het water. Ik ben met fles en al uit het water getakeld door Cat en Calvinn. Later was het water nog lager en moesten we met fles en al een heel stuk over het strand terug, alleen stond er nog wel een laag water, dus dat was wel heel erg zwaar.
De dag daarna examen gedaan. Had in een dag het hele boek gelezen. Examen nog maar net gehaald, maar goed, gehaald is gehaald. Ik had van tevoren al gezegd dat ik niet echt heb geleerd, maar wel het hele boek gelezen had. Blijkbaar was dit toch voldoende. Dus dit was een onderdeel waar we niet meer naar hoefden te kijken. Nu alleen nog maar praktijk.
Dus dat hebben we gedaan, nog meer oefeningen onder water en nog twee keer echt duiken. Op zich vond ik de meeste oefeningen nog niet eens zo moeilijk. Het enige waar ik zowel onder als boven water moeite mee heb is dat hele vest aan- en uitdoen. Zo groot zijn de armgaten niet en er hangen allemaal slangen aan. Dat heb ik dus ook onder water moeten doen en het duurde even, maar lukte me wel. Ook het, al drijvende, uitdoen was best lastig en dan is het probleem dat je (zodra je je vest loslaat) keihard naar de bodem zakt, omdat je gewichten draagt. Maar gelukkig is dat niet gebeurt. Alleen het moeilijkste was het vest weer aandoen, want het drijft natuurlijk niet in de juist positie. Maar alles is gelukt..
Derde dag nog een paar simpele oefeningetjes en duiken tot 18m diep. Dat is best wel diep. En vandaag geluk, want we zagen een schildpad voorbij zwemmen! Dat is toch wel heel speciaal. Je weet dat ze er zijn, maar als je ze niet ziet.. Paula was trouwens na de eerste dag al afgehaakt. Ze zei dat ze haar oren niet oke kon krijgen, maar was ook wel angstig. Toen ik haar na de cursus nog een keer sprak zei ze ook dat ze niet wist of ze wel weer wou beginnen, want ze vond het toch wel heel eng. Volgens mij is ze dus ook niet meer begonnen en ik denk ook niet dat het veel zin had. De eerste oefeningen zijn natuurlijk makkelijker dan de latere en ik geloof niet dat ze echt diep durfde te gaan. Voor mij wel jammer, want Cat was al een ervaren duiker en kon alles al, terwijl voor mij het de eerste keer was voor alles en bij mij niet alles zo soepel ging als bij hem.
Dus nu heb ik een paar dagen mijn cursus gehaald en ik denk dat ik volgende week de vervolgcursus ga doen! Dat lijkt me wel heel erg leuk, want je kan ook een beetje zelf kiezen wat je wilt gaan doen. Er zijn vele opties, dus ik weet nog niet precies wat ik ga doen, maar in elk geval diep duiken (tot 40m) en ik wil nog een aparte cursus nachtduiken doen daarna. Dat lijkt me namelijk heel erg eng en daarom een grote uitdaging. Ik hou je op de hoogte!
Eindelijk.. het vervolg!
We hebben heerlijk rustig aangedaan de rest van de dag en zijn op tijd weer gaan slapen. Want de volgende ochtend was het WEER vroeg op! We zouden met de ferry naar Pulau Labuan, om vervolgens daar te lunchen en de ferry naar Brunei te nemen. Dit duurde allemaal alleen ietsiepietsie langer dan verwacht. We zijn dus de hele dag onderweg geweest. Gelukkig was ik heel erg moe, dus heb ik nog wel in de boot kunnen slapen. Voordat deze vertrok hebben we kunnen genieten van de meest walgelijke muziek, met de walgelijkste teksten en de walgelijkste uiterlijken. Helaas weet ik ff niet meer hoe de band heet, maar als ik het weet kom ik erop terug. Heb dus met volle teugen genoten van die uberwalgelijke muziek. De naam ligt op het puntje van mijn tong, maar komt er toch niet uit, jammer! De bootrit was behoorlijk ‘bumpy' dus op een gegeven moment werd ik wel een beetje misselijk en wat meer misselijk. Mama had hier op een bepaald punt ook wel last van, maar gelukkig hebben we beide geen rommel gemaakt. Na drie uur konden we aan land en hebben we een taxi gezocht om ons in het winkelcentrum af te zetten. Helaas bedoelde hij shopping mall en hebben we daar rondgelopen en pizza gegeten van Pizza Hut.
Eindelijk aangekomen in Brunei (en de mooie stempel in het paspoort gekregen) hebben we maar een taxi gezocht om ons naar het Terrace Hotel te brengen. Het bleek dat onze taxi geen officiële taxi was, maar ach. Dus ingecheckt in een behoorlijk naar rook stinkende kamer, maar was wel goed verder en we hadden een zwembad!
Nadat we onszelf hadden opgefrist zijn we maar naar de stad gegaan. Het grote winkelcentrum was op loopafstand. Daar vonden we ook een folder met goedgeprijsde tours. Ook een Night Safari door de mangrove, dus dat leek ons wel heel erg leuk. Daar heeft het meisje van de receptie gebeld met het bedrijf en ik kreeg de meneer ook nog aan de telefoon. De mooie prijs was alleen voor groepen vanaf 6 personen, maar omdat hij al een boeking had voor de dag van 4 anderen, mochten wij voor de mooie prijs mee. Moesten alleen wel de volgende ochtend op tijd bij zijn kantoor zijn, zodat we het konden regelen. Na een hele tijd ronddolen geen stadscentrum kunnen vinden en we begonnen toch trek te krijgen in wat te eten. Dus maar terug naar het hotel gegaan en daar wat te eten bestellen. Was wel aardig te eten. Als dessert namen we nyonya, dat was iets lokaals en natuurlijk erg rijsterig. Was niet zo super. We zijn maar op tijd gaan slapen.
Volgende ochtend naar het reisbureau gegaan. Kantoor was net zoiets als waar ik werk, klein en op een vage plek ergens. Dus moet wel goed zijn! Daar betaald en toen zijn we vanaf daar op zoek gegaan naar een lekker ontbijt. We hadden allebei een mega-sandwich en wat sap, dus dat was alweer erg goed. Alles in Brunei heeft hetzelfde prijskaartje in Maleisie, alleen dan andere valuta. (Maleise ringgit is delen door 5, Brunei dollar delen door 2) Voor mij was alles dus erg duur. We hebben de dag wat geshopt en rondgekeken. Met de boot langs de watervillage ( we hadden 's ochtends ook al een tocht langs en door het watervillage gehad). Kampung Ayer heet het waterdorp en je kan er alles vinden. De politie en brandweer, scholen en moskeeen, alles! Het schijnt de het grootste waterdorp te zijn in de wereld, of bijna grootste, zoiets..
Om 5 uur was het verzamelen voor de safari! Er waren maar 2 anderen, dus we gingen met 4 de tocht doen. Langs Kampung Ayer naar de mangrove. Daar konden we de neusaap zien en met een beetje geluk ook nog andere wildlife van de nacht. Weer neusapen gezien, maar dat verveelt niet hoor. Ook waren er allemaal vuurvliegje, waar we een tijdje naar gekeken hebben. Toen het echt donker werd, was het tijd om te zoeken naar krokodillen. En die hebben we gevonden, alleen waren het allemaal baby's. We hebben een stuk of 7 mini-kroko's gezien en geen enkele grote, maar was alsnog leuk. We waren erg verbaasd over het vind-talent van de bootman, want die zag ze allemaal zitten. Je kunt ze vinden omdat de ogen rood oplichten, maar als ze 20 meter verderop zitten, zijn dat maar hele kleine rode stipjes.
Nadat we al het wildlife hebben opgeschrikt, gingen we eten bij een restaurant op Kampung Ayer. Daar vanalles aan eten besteld. Het was erg snel klaar, het kwam namelijk allemaal uit de kast. Er stond een houten kast met een gaasje ervoor en daar lagen de gebakken kippenpoten al klaar. Dat was wel heel apart. Ook het toilet was heel apart, namelijk een gat met 3 muren en een deur. Oja, en een emmertje en schepje, voor als je naast het gat plast.
De volgende dag was het weer tijd om te vertrekken. We zijn maar gaan shoppen in een mall, want we moesten natuurlijk wel uitchecken en dan konden we niet meer douchen. Dus dat hebben we maar gedaan, zonder al te veel succes trouwens. Niet zoveel gekocht, behalve een voetmassage in een vage salon ergens..
Vliegen deden we pas heel laat, om een uur of 10. Dus een hele tijd rondlummelen op het vliegveld, winkels sloten om 8 uur al. Het is Brunei tenslotte. Daar nog ff mn laatste Brunei dollars gespendeerd. En natuurlijk was het vliegtuig een uur vertraagd.. En we zouden pas om middernacht in Kuala Lumpur landen, dus nu werd het helemaal laat.
Toen we eindelijk naar de volgende ruimte voor het boarden konden bleek ineens dat we geen vloeistoffen mee mochten nemen. Een erg vriendelijke dame heeft dus de koffer opengegooid en alle shampoo, body lotion, geurtjes etc zijn in beslag genomen.. Het was fijn geweest als er dan ook maar iemand van tevoren even had gezegd dat dit niet mee mocht. Maar helaas, de meneer die onze koffer heeft gecheckt voor het inchecken was zo vriendelijk om dat niet te melden. Wij hebben dus heel gezellig in het Nederlands die muts uit zitten schelden evenals de rest van Brunei.. Gelukkig zaten er alleen maar Aziaten verder, dus niemand heeft ons gehoord, denken we. Toen in het vliegtuig zat ik naast een debiele dame en mama naast een schouderhangende, slapende kerel. De vrouw naast me begon al door helemaal naar mij toe te hangen en me dan in the face aan te staren. Nou ben ik dat wel een beetje gewend, maar de meesten sluiten de mond en wenden hun hoofd na zo'n 7 sec. Deze vrouw wist het zo'n 20 sec vol te houden. Toen ik naar het toilet moest en weer terugkwam was zij naar het toilet blijkbaar. Toen zij terugkwam liep ze eerst tot halverwege het vliegtuig (wij zaten achteraan) om daar te gaan wachten bij een andere stoel om er vervolgend toch achter te komen dat dat niet de juiste rij was om weer terug te lopen naar mij. Dus ik sta op voor d'r zodat ze er weer in kan, wil ze niet zitten. Dus ik ga weer zitten en een halve minuut later wil ze dan toch wel zitten. Vandaar dat ik haar maar gedoopt heb tot Debila.
Toen we EINDELIJK in KL waren was het inmiddels 1 uur. We moesten ook nog een taxi vinden en hopen dat het hotel nog open is. Nadat we eindelijk een taxi hadden gevonden (niet alles is logica hier) duurde het nog zeker een uur voordat we bij het hotel waren. Het is een hele rit van het vliegveld naar de stad. We hadden een budget-acco geboekt, omdat we zo wat konden besparen en omdat mijn fruitvriendin er ook zou zijn. Eenmaal aangekomen moesten we aanbellen en kwam iemand de deur open doen. Gelukkig was de reservering goed doorgekomen en kregen we een privé kamer en eigen douche met toilet (hoewel mama de douche niet kon vinden, budget acco mam..) We hadden een 2-persoonsbed in een raar ruikende kamer met een natte badkamervloer. De volgende ochtend kwamen we erachter dat de lakens al een paar eeuw oud waren en er wat merkwaardige vlekken op zaten, maar ach, toen hadden we er ook al op geslapen.. De volgende dag zijn we maar naar Little India geweest, maar omdat ik nogal last van m'n maag had, ben ik er maar snel vandoor gegaan, op zoek naar het toilet. In KL zijn de taxi's iets anders dan in KK, namelijk iets minder eerlijk. Er werd geweigerd om de meter aan te doen, want dan maakten ze te weinig winst (dat werd dan nog wel toegegeven). Dus toen ik eindelijk een taxi had heb ik dat maar geaccepteerd (was alsnog maar 2 euro) en die taxi genomen. Op een gegeven moment kreeg ik een sms'je van mama dat ze moeite had met de taxi, want geeneen wist het te vinden. Dus ik maar een sms'je terugsturen met wat aanwijzingen en later nog een omdat ik geen reactie kreeg. Maar alsnog geen reactie terug. Tot ik een bericht krijg of ik mama wil bellen. Maar tegen die tijd was mijn beltegoed ook op, dus ik moest er eerst uit op zoek naar beltegoed. Gelukkig wist ik waar de 7/11 zat en maar snel wat gehaald om mama te bellen. Zij zat al een hele tijd in een taxi die rond aan het rijden was, omdat geen van beide het kon vinden. Dus ik kreeg meneer Taxi aan de telefoon en die scheen in de buurt te zijn en binnen 10 minuten waren ze bij de 7/11. Omdat deze tegenover een hotel was die hij wel kende. Uiteindelijk eiste die pipo veel te veel geld en heeft het mama in totaal 3 uur geduurd voordat ze er was. Dus niet alle slechte chauffeurs wonen in Manila..
We hebben de rest van de dag niet zoveel meer gedaan, 's avonds wel heerlijk gegeten bij een tapas-bar. Was heel erg lekker en iets wat ze in KK niet hebben, dus ik at weer eens variatie. Mijn fruitvriendin was inmiddels trouwens verhuisd naar een ander onderkomen, dus die hebben we niet meer gezien.. De volgende dag moesten we alweer op tijd naar het vliegveld, dus we hebben bijzonder weinig van de stad gezien helaas. Maar ja, door de omstandigheden thuis was er iets minder tijd om dingen te doen. Oja, omdat het lekte in de badkamer hadden we die eerst nacht daarover geklaagd, zodat het gemaakt zou worden. Maar 's nachts vonden we allemaal niet zo'n geweldig idee. Dus dat zou de volgende dag gedaan worden. Omdat wij 's ochtends het ontbijt wel heel erg karig vonden, besloten we dus naar een andere plek te gaan om te ontbijten. Die avond kwamen we de meneer tegen die het zou fixen en die bleek de hele ochtend op ons te hebben gewacht bij het ontbijt, zodat hij het kon maken. Hij was ook een beetje beledigd dat we geen ontbijt hadden genomen. ‘You don't like my breakfast?'
Nou, ik was wel blij om weer ‘thuis' te zijn. We zijn naar een ander hotel gegaan, namelijk D'Borneo Hotel. Mooie kamer, goeie prijs en een best aardig ontbijt. Na een paar dagen hebben we mama's spullen uit huis gehaald om naar het hotel te brengen, evenals wat nieuwe spullen voor mij. Maar de aardige man, die je hielp met bagage dragen en die de deur openhield was ineens niet zo vriendelijk, dus hij liet mij de zware koffer naar boven brengen. En bij deze kreeg hij dus ook geen fooi meer, ha! Want dat kleine koffertje van mij had ik zelf nog wel kunnen tillen, maar die grote was wel fijn geweest om wat hulp bij te krijgen.
Wat hebben we de rest van de week gedaan? Nog genoeg! We zijn twee keer met C en C uit eten geweest. Een keer hebben wij hen meegenomen naar een Indiaas restaurant waar we ook al eerder hadden gegeten. Toen hadden we krab en moesten we alles met de hand peuteren. De krab was in een soort gele curry en de volgende dag waren onze nagels nog steeds fluorescerend geel. Maar het eten was heerlijk! En omdat C en C eigenlijk nooit Indiaas eten, behalve een keer roti canai, was dit wel leuk om ze naartoe te nemen, vond mama. Ze hadden er ook de meest lekkere mango lassi's, die op zich al een reden waren om terug te komen. Deze keer weer heerlijk gegeten.
De keer daarna zijn wij uit eten genomen, naar een heerlijk seafood restaurant tussen de mangrove. Daar had ik al een keer eerder gegeten en dat was al super lekker, nu zeker. We hadden een kilo mega garnalen, krab, schelpjes, vis en een schaaltje groente. Was natuurlijk veel te veel, maar echt heel erg lekker. Mijn favoriet was de krab. Voorheen had ik wel eens garnaaltjes gehad thuis en toen vond ik ze niet zo lekker, maar hier zijn ze en van mijn favoriete maaltjes.
Mama en ik zijn ook naar Little Italy geweest, een van de beste westerse restaurants in de stad. Ik had spaghetti met een saus van inktvisinkt. Nou dat was dus pikzwart en alles wat in contact kwam met het eten was dat ook. Dus toen ik een hap nam, waren mijn lippen al meteen heel smerig zwart en ik zag eruit als een overleden junk. De smaak was niet echt bijzonder, gewoon spaghetti met een pittig sausje. Oh, ik kan nog steeds niet al te pittig verdragen hoor, dat is niet voor mij weggelegd. Mama vond het eten ook niet super. Maar het gerecht dat zij had, had ik al eens eerder gehad en vond ik wel heel erg lekker. Maar je moet hier ook niet verwachten dat er een echte Italiaanse chef staat in de keuken.
Sushi is een van mijn favorieten en ik eet inmiddels zo'n beetje alles wat gek is. Rauwe inktvis of kwal doet me niets meer. Maar mama vond de sushi niet zo super (ja, ze is wel moeilijk..) Maar het was wel gezellig en ik heb wel heerlijk gegeten. Daarvoor zijn we ergens wezen eten waar mama stokjes kreeg en ik heb er heel erg hard om kunnen lachen. Ik ben ook niet zo'n Kungfu Panda met stokjes, maar kan er nog wel aardig mee overweg. Maar dit was echt te hilarisch, ze hadden d'r net zo goed een rietje kunnen geven! En ook hier vond mevrouw het eten karig..Was het ook wel een beetje, maar daar gaat 't niet om. En wederom heb ik heerlijk gegeten (paling).
We zijn twee keer naar een eiland geweest om te zwemmen en snorkelen. Eerst naar Manukan, een medium-sized eiland met een aantal voorzieningen. Daar hebben we heerlijk kunnen zwemmen en heel wat visjes kunnen zien. Een soort vis is heel erg mooi en heeft alle kleuren van de regenboog. En natuurlijk hebben we Nemo gezien! We hadden ook zakjes met visvoer gekocht en die had ik meegenomen tijdens het snorkelen. En zo zitten er ineens een stuk of 30 vissen om je heen uit je hand te eten. Helaas waren er ook een paar die misbeten, zo in mijn hand! Dat was 2 dagen later nog te zien, natuurlijk stelde het niet veel voor, maar vond het toch een hele oorlogswond. Alleen soms waren er vissen die ik niet uit m'n hand liet eten, dat waren de joekels die met grote, open monden richting mijn vingers gingen.. Dat leek me niet zo'n goed idee meer. Maar het is wel ideaal om de visjes van dichtbij te zien en om te zien dat soms de kleinste visjes de eerste zijn die op je hand afkomen terwijl grotere nog te schijterig zijn. Ik heb me dus perfect vermaakt met de visjes, zo goed dat de volgende dag de vorm van m'n snorkel nog te zien was. Mama durfde de visjes niet zo goed aan, of volgens haarzelf wou ze niet weer nat worden.. Ach!
Twee dagen later gingen we naar Pulau Mamutik, het kleinere eiland naast Manukan. Hier ook weer heerlijk kunnen snorkelen en chillen. Alleen de vissen hier waren iets meer verlegen. Toen ik eindelijk eentje uit mn hand aan het eten had kwamen moeders eraan en was de vis weg, ze zijn niet meer uit mn hand komen eten. Had ik het geduld ook niet voor, het is al leuk om ze te zien eten voor je neus. Zo hebben we samen wat vissen staan voeren en lekker liggen luieren.
Ook zijn we nog naar de markt geweest om souvenirs te kopen. Ik ben vooral gegaan voor de tassen, terwijl mama het wat praktischer hield om na te denken over wie wat zou krijgen. Op zondag zijn we ook naar de zondagsmarkt geweest. Hier verkopen ze nog meer dingetjes. Van kittens (aww..) tot plantjes en van kunst tot rommel. Ik heb natuurlijk weer zitten piepen over dat ik best nog wat plek heb thuis voor meer katten, terwijl mama allemaal leuke souvenirtjes heeft uitgekozen. Ook kwam ik iets heel raars tegen, maar dat bleek een puppy te zijn. Bij de konijnenstal waar ik bijna dagelijks langskom hadden ze laatst ook kittens. En op het hok van de konijntjes (allemaal kleine) staat trouwens dat je ze niet bij de oren mag optillen. Nou geloof ik niet dat zoiets hier nodig is,heb ik het idee dat de verkoopster dat niet goed vind omdat ze dan stuk gaan..
Wat hebben we nog meer gedaan? Massages, heerlijke massages! Hoewel de dame van de facials het nodig vond om een gezichtsmasker meer dan 20 minuten te laten drogen. Dat vond ik iets te veel van het goede en praten ging niet, want het masker was al lange tijd hard. Hoewel ik blij was dat ze dat ding er eindelijk afhaalde had ik de tranen in mijn ogen, want ik had het gevoel dat ze mijn gehele gezicht meetrok. Dus dat doen we niet weer! En dit keer was ik het mietje, want mama had er geen last van.
Wildlife week
Vandaag was het tijd voor mama om weer richting huis te vertrekken, de twee weken zijn voor ons allebei omgevlogen en ik heb het idee dat ze er nog maar een paar dagen is geweest. Op dit moment te wachten op het vliegtuig naar Amsterdam op Changi Singapore. Terwijl ik alweer lange tijd thuis zit zonder fan en het is dus bloedheet binnen. Maar ik zal bij het begin beginnen en hopelijk enigszins chronologisch het verhaal afmaken.
Om 11.15 zou mama aankomen op het vliegveld van KK. Ik was er natuurlijk al erg op tijd, zou er ook even ontbijten, maar dat was zo op, waardoor ik lang moest wachten. Dus maar een boek lezen, maar toen het vliegtuig eenmaal geland was, zat ik toch alleen maar te kijken of ze er al was, dus heb het boek maar opzij gezet en ben vooraan gaan staan. Toen ik hier kwam, was ik heel snel door de controle en had ik mijn bagage al snel, dus ik verwachte zo ongeveer hetzelfde van moeders.. Niet dus..
Mijn 'vaste' taximan had me afgezet en wou ons erg graag naar het hotel brengen,dus ik moest het maar bellen als we naar het hotel wouden en dan zou ik meteen betalen voor beide ritten. Dus toen we eenmaal weg wouden, heb ik Abdul (zo denk ik dat hij heet) gebeld en wel 25 minuten later stond ie er.. Hadden we er dus allang kunnen zijn.. Maar goed, hij bracht ons naar 't Best Western Kinabalu Daya Hotel, waar we de eerste 2 nachten zouden slapen. Een kamer zonder raam, maar met airco en ruime badkamer, dus ik vond het wel goed genoeg.
Mevrouw had geen last van een jetlag blijkbaar, want prima geslapen en fit als een hoentje in de ochtend, dus we zijn meteen maar wat rond gaan kijken in de stad en wat gewinkeld en wat gedronken en gegeten. Nog twee heerlijke taartjes besteld, welke vervolgens uit pure boter bleken te bestaan, dus die niet opgekregen allebei.
De volgende dag zo'n beetje hetzelfde programma, nog lekker rustig aandoen en we hebben natuurlijk meteen onszelf laten verwennen in een van de vele massagesalons in de stad. Dat was een beetje pijn en een boel genieten!
Op dag drie er weer heel vroeg uit, want om 7 uur ging het vliegtuig naar Sandakan al. Natuurlijk weet moedertje niet zo goed hoe een telefoonwekker werkt, dus we werden 10 minuten voor de taxi zou komen pas wakker in een schok. Het kan natuurlijk ook zijn dat we beide door de wekker heen zijn geslapen, maar we hebben alle andere keren maar de mijne gebruikt. We moesten wel vroeg zijn, omdat we naar de Gomatong Caves gingen in de ochtend. Dat zijn kalksteen grotten, die vooral bekend staan door de vogelnestjes die geoogst worden om vogelnestjessoep te maken. Het stinkt er als de pest, naar alle vogel- en vooral vleermuispoep en het wemelt van de kakkerlakken. Maar ach, er zal wel iets de moeite waard zijn aan deze grotten!
Nou eerlijk gezegd, de grot was vies en helemaal niet zo mooi, als grotten soms kunnen zijn. Maar het is wel interessant om te zien en tijdens het lopen naar de grot nog wel mooi wat wildlife gezien. Ook in de grotten was wat bijzonders, namelijk witte kakkerlakken. Even vies als die bruine, maar weer eens wat anders.
Daarna zijn we meteen doorgegaan naar Bilit. Vanaf daar kun je een rivercruise doen over de rivier Kinabatangan en de neusapen zien en met een beetje geluk nog wat andere dieren. Daar aangekomen kregen we lunch, welke matig was en de sleutel van ons onderkomen. Was een mooie 'hut' metdrie bedden en grote douche met aparte wc een fan en een airco. Tegen een uur of4 moesten we weer 'verzamelen' en zouden we beginnen met de rivercruise. Dus na lekker douchen en een middagdut in de boot gestapt en gingen we rond.
Heel snel ging de boot en mama vond dit niet echt een 'cruise' waar ze gelijk in had, maar als je wat wilt zien dat moet het wat sneller, niet alle dieren zitten op een plek. Dus wat hebben we gezien? Veel meer dan verwacht! Het begon al met een alfa-man orangutan en een wijfje, vervolgens de makaken (die vind je overal en zijn niet lief/heel agressief) proboscis monkeys (de neusaap) allerlei soorten en maten, het mannetje en zijn harem en de kleintjes.. heel schattig. En als klapper op de vuurpijl, een groep wilde olifanten! Ze waren al eerder gespot, maar het zijn geen dieren die rond blijven hangen, dus het was maar de vraag of we ze zouden zien. Dus we hadden nogmaals heel veel mazzel, want ze waren er nog. In een plantage naast de rivier. Wel apart om die beesten in het 'echt' te zien. Ze zijn hier wel heel klein, lijken allemaal wel baby-olifantjes!Ook de neusapen waren kleiner dan ik had verwacht, maar nog altijd erg onaantrekkelijk schattig! Dus we hebben erg genoten en zelf nog de rhino hornbills gezien, die vogels met die gekke snavels!
Na de tocht weer naar het onderkomen, waar we gingen douchen en vervolgens avondeten. Alleen was het heel slecht weer en daarom waren er allemaal enge beesten uit de boom gekropen om rond te gaan vliegen en op alle tafels en paadjes te gaan zitten. Dus we moesten door een regen aan enge beesten naar het restaurant en daar zaten ze dus ook allemaal binnen! Dus we hebben een beetje gegild en gepiept als kleine meisjes, maar dat was even nodig. Er stond ook een grote boom langs het pad waar het wel heel plaatselijk regende. Er kwamen allemaal druppels uit de lucht en rondom de boom was het helemaal nat. Er bleek geen waterleiding naar de boom te lopen en toen we de gids, Levi, tegenkwamen hebben we hem maar gevraagd wat er allemaal naar beneden kwam, het kan toch geen regen zijn? Volgens hem waren het die vieze insecten die zaten te plassen. Kun je nagaan hoeveel er in de boom zaten en dat wij dus al een paar keer op ons hoofd waren geplast...
De volgende ochtend was het alweer vroeg tijd om te vertrekken. Dus de wekker ging weer erg vroeg en we hebben een hele lange oncomfortabele rit gehad om naar de ferry naar Pulau Selingan (Turtle Island) te gaan. Toen we daar aankwamen moesten we op een andere groep wachten die ook naar Selingan zouden gaan en er was natuurlijk maar 1 boot.. Die andere groep was te laat dus we hebben meer dan een uur zitten wachten, gelukkig wel in de airco bus. Daar afscheid genomen van Levi en de nieuwe guide was Maria. Met de boot naar het eiland duurde zo'n 45 minuten. Eenmaal aangekomen hebben we de sleutel gekregen van ons nieuwe stulpje en uitleg gekregen over snorkelverhuur en het programma voor de avond.
In het huisje ben ik meteen in mijn bikini gestapt en richting het strand gegaan, moeders moest natuurlijk eerst douchen voor ze de zee inging, anders zou ze de vissen afschrikken. Nou en er waren vissen hoor! Supermooie regenboogvissen en allerlei zee-vegetatie. Alleen was de stroming heel erg sterk, waardoor je na een hele tijd rondzemmen weer precies uitkwam waar je was begonnen. Op het strand kon je ook nog de sporen van de schildpadden zien, die eieren hadden gelegd op vorige avonden. En dat was precies de reden waarom wij er waren!
Na het avondeten (wat lekker was!) was het tijd om te verzamelen en te wachten op de ranger met het goede nieuws. Zodra het avond word komen er elke avond tientallen schildpadden op het eiland om eieren te leggen en de eerste van de avond wordt door alle toeristen aangestaard tijdens het leggen, zodat alle ander schildpadden ongestoord kunnen blijven. Al gauw was het tijd om in actie te komen, dichtbij was er een schildpad gevonden. Iedereen ernaartoe en toen hebben we het wonder van het eieren leggen kunnen aanschouwen. Voelt een beetje raar en niet echt eco-friendly, maar dat wisten we van te voren. Nadat de mama-schildpad klaar was, werden de eieren verzamelt en ging mama een leeg ‘nest' dichtgooien om vervolgens weer de zee in te kruipen.
Hierna worden alle toeristen weer snel van het strand gehaald, om naar de hatchery te gaan. Hier worden de eieren in de grond gestopt om ervoor te zorgen dat de nesten niet leeggeroofd worden. Van de hatchery gingen we weer naar het strand waar we een twintigtal schildpadden gingen vrijlaten in de zee. Nouja, we gingen kijken naar hoe een ranger een emmertje schildpad omkiept en een andere met een zaklamp de schildpadjes richting de zee te laten komen (ze komen af op het licht, hij seinde niet in morse dat de zee die kant op was he).
En natuurlijk, de volgende ochtend moesten we er weer vroeg uit, want we gingen naar Sepilok en moesten om 14.00 nogwat uur weer op het vliegtuig naar KK zitten. Dus een vroeg ontbijt, weer een boottocht en een rit in de bus later waren we in Sepilok. Precies op tijd voor het voeren. Sepilok is waar orang utans worden opgevangen die op de een of andere manier zorg nodig hebben en dan geleerd wordt hoe ze in het wild moeten overleven. Er zijn sommige utans die na vrijlating nooit meer terugkomen en er zijn zij, die nooit helemaal vertrekken. De opkomst voor het voeren was erg laag, slechts een. Dus helaas peanutbutter! Maar toen we terug wouden lopen, bleek er eentje naast het pad in de boom te zitten. Een jonge ietwat ontsnapte orang utan zat in de boom, zodat mensen toch alsnog goede foto's konden maken en in principe de orang utan kunnen aanraken. Maar dat laatste mag niet, ivm het overbrengen van ziektes. Inmiddels waren er wat meer utans op het voederplatform, dus er was nog genoeg te zien. De ontsnapte utan is trouwens weer meegenomen door de verzorgers. Echt schattig om te zien hoe ze gedragen worden, het zijn echt net kleine kindertjes.
Voor we naar het voederplatform liepen hadden we nog een film-presentatie gehad en een intro van een meisje van een Engelse organisatie die de utans in Sepilok steunt. Dus ik heb natuurlijk, toen dit mogelijk bleek, een kleine orang utan geadopteerd! Het is een 2-jarig jongetje genaamd Ceria. Op het certificaat staat dat Kjell en ik de papa en mama zijn, maar iedereen weet natuurlijk dat het MIJNE is (net als de katten). MIJN MIJN MIJN!
Toen we alles hadden gezien in Sepilok, zijn mama en ik voor een ijsje gegaan. Maar eerst moest ik een bezoekje doen aan het toilet. Voor ik daar was kwam ik de gids tegen en ze vroeg wat wij gingen doen en wij vertelden dat we niet precies wisten van hoe en wat. Toen ik 4 minuten later uit het toilet kwam, zag ik de bus voor mijn neus vertrekken. Ik vond dit wel een beetje vreemd, maar dacht dat mama misschien de koffer uit de bus had gehaald en gezegd had dat we wel met een taxi zouden gaan. Maar zij bleek van niets te weten! En toen we gingen kijken of er nog een andere bus was, kwamen ze alweer terug om ons toch weer mee te nemen. Vanaf Sepilok zijn we meegereden met de bus van de groep die lunch zou hebben in een duur hotel. Wij hoorden daar niet bij, dus hebben zelf maar wat te eten besteld in het hotel. Vanaf het hotel naar het vliegveld,vanaf daar zijn we teruggevlogen naar KK en ingecheckt in Kinabalu Daya Hotel, waar we eerst ook hebben geslapen.
UPDATE: die leuke muziek was van Modern Talking
Update
Het is zeker alweer tijd voor een update. Ben inmiddels weer wijzer geworden, want een jaartje ouder. Ik heb niet al te spannende dingen gedaan verder, maar heb ook niet stilgezeten! Ben naar de films Fast and the Furious 4 en Knowing geweest, waren wel leuk. En als er van een film een nummer 4 is, betekent dit natuurlijk wel dat het er niet spannender van wordt.. En Vin Diesel wordt een oude kerel.. Maar het is een goedkoop vermaak, je bent 1,5 uur zoet voor 1,5 euro, dat lukt me niet in een spa.. En ik moet een beetje geld overhouden voor als De Mama komt en wij als gekken het land door gaan crossen en geld brassen..
Wat gaan we allemaal doen? Nou een hele boel:
Naar Sandakan: Turtle Island (daar leggen schildpadden eieren en met een beetje geluk mag je helpen baby'tjes naar het water brengen) Gomatong Caves (daar halen ze de vogelnestjes vandaan voor de vogelnestsoep JAM JAM) Sepilok Orang Utan (waar ik al ben geweest) naar de Kinabatangan Rivier, om een rivercruise te doen en hopelijk de neusaap te zien (Proboscis Monkey) en hopelijk blijft er nog wat tijd over om Sandakan zelf te verkennen, ze hebben er een tempel die mooi schijnt te zijn, maar verder is er niet veel bijzonders. De markt ben ik al geweest en toen was ik -heel blij- onder begeleiding van Aziaten, want anders is er niet doorheen te komen zonder chagerijnig te worden van iedereen die wil dat je wat van ze koopt. Ik heb ergens in Cambodja al geleerd dat je niet graag alleen over de markt wil lopen als orang putih.
Naar Kota Kinabalu: hier gaan we lekker shoppen en eten in de restaurant waarvan ik al weet dat t eten jummiedepummie is.. Want ja, mama moet eerst maar ff een paar daagjes uitrusten van die giga-reis waarvan niemand vrolijk wordt! Waar we zeker heen gaan is de sushi-bar! Verder laat ik d'r natuurlijk zien waar ik woon en wat ik hier doe en dat ik al de weg kan hier! Dat duurt bij mij altijd meerdere maanden..
Naar Labuan: we gaan met de boot naar Labuan om vervolgens de volgende dag door te varen naar Brunei. Labuan is niet veel en niet super, tenzij je belastingvrij wilt zuipen of chocolade eten. Maar het is wel leuk om er een dagje heen te gaan en de volgende dag pas door te gaan naar Brunei. Anders ben je de hele dag bezig.
Brunei: hier heb ik een aantal plannen, zoals naar een mangrove eiland waar je een rivercruise kunt doen of door de jungle tussen de slangen en krokodillen wandelen. Ik ga voor het eerste, maar misschien doen we beide ;) Ik weet niet hoe avontuurlijk de mama is.. Bovendien kun je in Brunei allerlei mooie gebouwen zien, zoals het paleis van De sultan en allerlei mooie moskeeen of het pretpark van de sultan..
Vervolgens gaan we naar Kuala Lumpur, omdat je daar nu eenmaal geweest moet zijn en overstappen telt niet mee.. Daar gaan we de stad onveilig maken, misschien de Petronas Towers en naar Little India en China Town, waar we maar zin in hebben.. Mijn fruitverkopende vriendin zit op dit moment ook in KL, dus misschien, als zij er dan nog is, gaan we samen met haar wat leuks doen. (dat doet me herinneren aan mijn oepsie in de fruitwinkel, later..)
Als toetje op de kers, gaan we een aantal nachtjes slapen op Survivor Island (Pulau Tiga). Hier is de Amerikaanse versie van Expeditie Robinson opgenomen en ik heb altijd al gezegd naar een Robinson-eiland te willen gaan, dus bij deze. We verblijven dan wel in een resort, dus we zijn niet zo stoer als de survivors, maar we zijn er dan ook voor ons plezier! Vanaf daar gaan we naar een moddervulkaan, waar je jezelf kunt verwennen met een fijne laag stinkende modder en om dan alsnog een beetje avontuurlijk te zijn, gaan we naar Snake Island.. En in dit geval is de naam wel juist. Op dit eiland krioelt het van de giftige slangen, maar als je een beetje voorzichtig bent valt het mee. Slangen zijn namelijk ook nog bang voor ons en zullen er alles aan doen omniet in de buurt te komen. Maar gezien mijn gebrek aan heroische verhalen van enge beesten die ik niet heb gezien, moeten we dan toch maar naar Snake Island. (tsja mam, moet je mij maar niet in control laten zijn, je moet me toch kennen intussen )
Zo en dan is het alweer bijna tijd voor mama om naar huis te gaan en heb ik nog maar 2 maanden om de zin van het leven te vinden hier..
Om terug te komen op de fruitwinkel. Ik ben vaste klant van de winkel met het exotische fruit, ze verkopen altijd ananas en watermeloen en af en toe een gek fruitje wat ik dan probeer. Ze hebben ook genoeg appels en peren, maar daar kom ik niet voor! Ik neem altijd ananas, omdat ik daarvan hou en vaak watermeloen, want die is hier wel lekker. Dus ik was er laatst om een bakje ananas te kopen. Had ook wat andere boodschapjes gedaan, zoals een grote doos bij de postkantoor gehaald. Nadat ik ook m'n lunch had gehaald en bij de supermarkt was geweest, miste ik ineens m'n ananas. Geen zin om alle winkels weer af te gaan en werkelijk geen idee waar ik het gelaten zou moeten hebben, ben ik maar zonder ptamientjes naar huis gegaan. Vandaag kwam ik weer een bakje ananas halen en vertelde de meneer-jongen van de winkel mij dat ik m'n ananas de vorige keer niet meergenomen had! OEPS! Ik vergeet hetgeen ik koop bij de winkel waar ik het koop. Maar ze waren zo lief om m'n nieuwe doosje ananas gratig mee te geven, omdat ik de vorige nooit meergenomen had. Da's wel heel lief en bewijst dat deze mensen wel slim zijn, ik ben een goede klant.. In heel veel winkels, zo ook bij Phoenix, waar ik eerst dagelijks mijn lunch haalde, schotelen ze me een te hoge prijs voor. Bij Phoenix was heterg duidelijk, want het werd elke keer duurder als ik kwam.. Dus die zijn een goede klant kwijt en ik ga nu vrolijk ergens anders heen, waar ze me misschien ook wel afzetten, maar dat niet zo overdudelijk doen.
Oja, nog iets net zo irritants is het eeuwige gestaar wat ik krijg. Soms snap ik het wel, want ik haal eten bij een Chinees en ik ben het zelf niet, of ik haal halal eten en ben duidelijk geen moslim. Ze houden hier volgens mij wel een beetje van gescheidenheid, om het zo maar te noemen. Erger is het als ik met Chai en Cecilia ergens eet bij een typisch lokale eetgelegenheid, want daar ben ik vrij uniek en zeker als ik in gezelschap ben van echte Aziaten. Het is zelf zo dat de vorige keer iemand (een ober) een halve minuut naar me zat te kijken met mond open. Zeg, zo raar ben ik ook weer niet hoor. Ben misschien een beetje wit en blondig, een beetje grofgebouwd en langer, maar heb geen paars haar of tattoo op mijn voorhoofd. en dat zijn redenen voor mij om naar iemand te kijken, niet een huidskleur.. Maar goed, geeft niet.. Ik eet lekker verder. En ik zei nog tegen Chai; ik cind het apart dat nog niemand gevraagd heeft of hij of zij een foto van me mocht maken.
De volgende dag kwam er een meisje naar me toe om te vragen of ze een foto van me mocht maken.. ach.. Beetje raar en heb ook maar geweigerd, waar zij dan weer verbaasd om leek te zijn. Maar ff serieus, zo raar ben ik toch niet? Want ik begin het haast te denken. Gelukkig zijn er nog altijd enge mannetjes die mn telefoonnummer willen enzo, dus dat kan het niet zijn.. Nja, oke niet alle mannetjes zijn eng, maar vaak wel ouwe zakken, ik hoef echt niet op date met een 30+er,dankjewel! Hoef sowieso niet op een date, maar daar gaat t niet om. Ik zal later nog wel eens ingaan op mijn ervaringen met de locals (=mannen, vrouwen laten me met rust)